Τα χταπόδια έχουν οκτώ πλοκάμια στο σώμα τους και ανήκουν στην οικογένεια τω κεφαλόποδων. Χρησιμοποιούν τα δύο πίσω πλοκάμια για να κινούνται στο βυθό και τα υπόλοιπα έξι για να τρέφονται. Ως εκ τούτου, οι θαλάσσιοι βιολόγοι τείνουν να αναφέρουν πλέον ότι τα χταπόδια έχουν δύο πόδια κι έξι χέρια.
Τα πλοκάμια του χταποδιού είναι αξιοθαύμαστα όργανα
Έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν μορφή και σχήμα μεταμορφώνοντας το χταπόδι σε μπάλα που κυλά στον πυθμένα. Επίσης περιέχουν τα δύο τρίτα του εγκεφάλου ενός χταποδιού- γύρω στους πενήντα εκατομμύρια νευρώνες– ενώ το υπόλοιπο ένα τρίτο, βρίσκεται στο εσωτερικό του κεφαλιού και έχει σχήμα ντόνατ.
Επειδή μεγάλο μέρος του νευρικού συστήματος του χταποδιού βρίσκεται στα πλοκάμια του, καθένα από αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητο από τα υπόλοιπα. Ένα κομμένο πλοκάμι έχει τη δυνατότητα να σέρνεται τριγύρω και σε ορισμένα είδη, μπορεί να επιζήσει για αρκετούς μήνες.
Κάθε πλοκάμι του χταποδιού έχει δύο σειρές βεντούζες εφοδιασμένες με γευστικούς κάλυκες για την αναγνώριση της τροφής.
Το χταπόδι γεύεται οτιδήποτε αγγίζει
Τα αρσενικά διαθέτουν επίσης έναν ειδικό πλοκάμι όπου διατηρούν το σπέρμα τους. Ονομάζεται εκτοκοτύλης και χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή. Για τη μεταφορά του σπέρματος το αρσενικό τοποθετεί τον βραχίονα σε μία τρύπα στο κεφάλι του θηλυκού. Στη διάρκεια του ζευγαρώματος η εκτοκοτύλη συνήθως αποκολλάται, όμως το αρσενικό αναπτύσσει καινούρια την επόμενη χρονιά.
Η πρώτη περιγραφή του ζευγαρώματος των χταποδιών έγινε από τον Αριστοτέλη (384 -322 π. Χ.), όμως για πάνω από 2.000 χρόνια κανείς δεν τον πίστευε.
Εξαιτίας γενετικών παραλλαγών, κάποιες φορές τα χταπόδια αναπτύσσουν περισσότερα από οκτώ άκρα. Το 1998, το Ενυδρείο Σίμα Μαρίνλαντ στην Ιαπωνία είχε στις δεξαμενές του ένα κοινό χταπόδι με ενενήντα έξι πλοκάμια. Είχε αλιευτεί στο κοντινό όρμο Ματόγια τον Δεκέμβριο του 1998, αλλά πέθανε πέντε μήνες αργότερα.
Το κεφαλόποδο με τα πολλά πλοκάμια κατάφερε να γεννήσει αρκετά αυγά προτού πεθάνει. Μετά την εκκόλαψη όλα τα χταπόδια είχαν φυσιολογικό αριθμό πλοκαμιών, κανένα όμως δεν επιβίωσε για περισσότερο από ένα μήνα.
Κατά καιρούς τα χταπόδια τρώνε τα πλοκάμια τους
Παλιότερα υπήρχε η πεποίθηση ότι γι’ αυτό έφταιγε το στρες, σήμερα όμως θεωρείται ότι ευθύνεται κάποιος ιός που επιτίθεται στο νευρικό τους σύστημα.
