Οι άνθρωποι άνω των 50 ετών που ζουν μόνοι τους διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να εμφανίσουν άνοια. Όμως η κατοχή ενός κατοικίδιου μπορεί να επιβραδύνει τα ποσοστά της γνωστικής παρακμής, σύμφωνα με μελέτη.
Στην τελευταία μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JAMA Network Open, μια ομάδα ερευνητών ανέλυσε δεδομένα που συλλέχθηκαν από σχεδόν 8.000 συμμετέχοντες, ηλικίας 50 ετών και άνω, που συμμετείχαν σε μια μακροπρόθεσμη δοκιμή γήρανσης που έλαβε χώρα στην Αγγλία.
Η ανάλυση έδειξε ότι οι άνθρωποι που ζούσαν με κανέναν άλλο εκτός από τα κατοικίδιά τους είχαν βραδύτερους ρυθμούς μείωσης της λεκτικής μνήμης και της ευχέρειας από ό,τι οι άνθρωποι που ζούσαν εντελώς μόνοι τους.
Αλλά η ιδιοκτησία κατοικίδιων ζώων δεν φάνηκε να κάνει διαφορά σε όσους ζούσαν με άλλους ανθρώπους.
Επειδή μπορεί να είναι πιο δύσκολο για τους ηλικιωμένους να βρουν ένα άλλο άτομο για να ζήσουν μαζί από το να αποκτήσουν ένα κατοικίδιο, η κίνηση αυτή θα μπορούσε να είναι μια σχετικά απλή αλλαγή που θα μπορούσε να βελτιώσει τα ποσοστά άνοιας. Όμως η έρευνα αυτή αποκάλυψε μόνο μια συσχέτιση και δεν αποδεικνύει ότι η κατοχή κατοικίδιων ζώων προκάλεσε τον βραδύτερο ρυθμό παρακμής σε σύγκριση με τους άνω των 50 ετών που ζούσαν εντελώς μόνοι τους.
Καθώς ο πληθυσμός γερνάει και το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται, ένα μείζον ζήτημα δημόσιας υγείας σε όλο τον κόσμο είναι η επιδείνωση της γνωστικής λειτουργίας των ηλικιωμένων. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι ο αριθμός των ατόμων με άνοια παγκοσμίως θα αυξηθεί από 57 εκατομμύρια το 2019 σε 153 εκατομμύρια το 2050.
“Η επιδείνωση της γνωστικής λειτουργίας όχι μόνο υποβαθμίζει σοβαρά την ευημερία των ατόμων, αλλά επιφέρει επίσης τεράστιο βάρος στους φροντιστές τους, καθώς και στα οικονομικά και υγειονομικά συστήματα της κοινωνίας”, γράφουν οι συγγραφείς στη μελέτη.
“Προς το παρόν δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για την επιτυχή αναστροφή της γνωστικής έκπτωσης ή τη θεραπεία της άνοιας. Έτσι, ο εντοπισμός των πληθυσμών υψηλού κινδύνου και των τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου είναι ζωτικής σημασίας για τη διαμόρφωση παρεμβάσεων δημόσιας υγείας και την προώθηση της υγιούς γήρανσης”, ανέφεραν.
Τις τελευταίες δεκαετίες, το ποσοστό των ατόμων που ζουν μόνα τους έχει αυξηθεί. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, το ποσοστό των νοικοκυριών με ένα άτομο έφτασε σχεδόν το 30%. Πρόσφατες έρευνες όμως έχουν δείξει ότι οι ηλικιωμένοι που ζουν μόνοι τους διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να εμφανίσουν άνοια και γνωστική έκπτωση.
Στην τελευταία μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα δεδομένα της αγγλικής μελέτης γήρανσης για να αξιολογήσουν τη λεκτική μνήμη και την ευχέρεια.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η κατοχή κατοικίδιων ζώων σχετίζεται με βραδύτερους ρυθμούς μείωσης της λεκτικής μνήμης και της ευχέρειας μεταξύ των ατόμων που ζουν μόνα τους, αλλά όχι μεταξύ εκείνων που ζουν με άλλους.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η ιδιοκτησία κατοικίδιων ζώων μπορεί να σχετίζεται με βραδύτερη γνωστική παρακμή μεταξύ των ηλικιωμένων που ζουν μόνοι τους. Ωστόσο, οι ερευνητές δήλωσαν ότι χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για να διαπιστωθεί αν η ιδιοκτησία κατοικίδιων ζώων μπορεί να θεωρηθεί αιτιώδης παράγοντας για την επιβράδυνση του ρυθμού γνωστικής παρακμής σε ηλικιωμένους ενήλικες που ζουν μόνοι τους.
