Όταν αξιολογείτε την ποιότητα μιας τροφής για κατοικίδια ζώα είναι πολύ πιθανό να στραφείτε στον κατάλογο των συστατικών, στην εγγυημένη ανάλυση (το διάγραμμα που δείχνει τα ποσοστά πρωτεΐνης, λίπους, φυτικών ινών και υγρασίας) και στη σφραγίδα “πλήρης και ισορροπημένη” στη συσκευασία.
Όλα αυτά τα πράγματα είναι σημαντικά, αλλά δεν λένε ολόκληρη τη διατροφική ιστορία. Ένα ζωτικό μέτρο της ποιότητας της τροφής για κατοικίδια ζώα είναι το πόσο εύπεπτη είναι.
Η πεπτικότητα είναι ένας βασικός δείκτης της ποιότητας μιας τροφής – εάν μια τροφή είναι ιδιαίτερα εύπεπτη, αυτό σημαίνει ότι ο σκύλος σας λαμβάνει τη θρέψη που έχει σχεδιαστεί (ή διαφημίζεται) να παρέχει η τροφή. Αυτό φαίνεται σαν ένα βασικό τεστ που πρέπει να περάσει μια καθημερινή δίαιτα, αλλά ορισμένες εμπορικές, ξηρές δίαιτες που υπόσχονται “υψηλής ποιότητας” συστατικά και “κρέας ως πρώτο συστατικό” μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ελάχιστα εύπεπτες.
Ακολουθούν όσα πρέπει να γνωρίζετε σχετικά με αυτό το βασικό μέτρο, τι συνιστά καλή έναντι κακής πεπτικότητας και γιατί η φρέσκια, ελαφρώς μαγειρεμένη τροφή είναι πιο εύπεπτη από τις περισσότερες βαριά επεξεργασμένες ξηρές τροφές.
Τι είναι η πεπτικότητα;
Η πεπτικότητα είναι, απλά, πόσο από τη θρεπτική αξία μιας τροφής μπορεί να απορροφηθεί στην κυκλοφορία του αίματος. Μπορεί επίσης να έχετε δει τον όρο “βιοδιαθέσιμο”, έναν στενά συνδεδεμένο όρο που σημαίνει το ποσοστό ενός θρεπτικού συστατικού που εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους ιστούς του σώματος.
Πώς μετράται η πεπτικότητα;
Όταν πρόκειται για την πεπτικότητα, η απόδειξη βρίσκεται στα κακά! Η πεπτικότητα μετράται συνήθως μέσω δοκιμών σίτισης – μετά από μια μεταβατική περίοδο, οι σκύλοι τρέφονται με μια καθορισμένη ποσότητα μιας συγκεκριμένης δίαιτας και τα κόπρανά τους συλλέγονται και αναλύονται. Το ποσοστό πεπτικότητας (ή ο συντελεστής) προσδιορίζεται με τη μέτρηση της συνολικής ημερήσιας ποσότητας τροφής που καταναλώνεται μείον την ποσότητα που βρίσκεται στα κακά. Αυτό οδηγεί σε ένα ποσοστό πεπτικότητας του συνολικού συστήματος (οι τιμές μπορούν επίσης να αναλυθούν σε πεπτικότητα πρωτεϊνών, λιπών και ενέργειας ή θερμιδική πεπτικότητα).
Έτσι, η πεπτικότητα επηρεάζει άμεσα το πόσα κόπρανα παράγονται κάθε μέρα- αλλά επηρεάζει επίσης τη μακροπρόθεσμη ευημερία ενός σκύλου.
Τι είναι η καλή έναντι της κακής πεπτικότητας των τροφών για κατοικίδια ζώα;
Πόσο εύπεπτες είναι λοιπόν μερικές από τις πιο κοινές τροφές για κατοικίδια ζώα; Και πώς διαφέρει η πεπτικότητα ανάλογα με τον τύπο της τροφής;
Μια καλή κατευθυντήρια γραμμή είναι η εξής:
Λιγότερο από 75% είναι κακοχώνευτη/κακή ποιότητα, 75 έως 82% είναι μέτρια εύπεπτη/μέτρια ποιότητα, πάνω από 82% είναι εξαιρετικά εύπεπτη/υψηλής ποιότητας και πάνω από 88% είναι εξαιρετικά εύπεπτη/εξαιρετικής ποιότητας.
Ανάλογα με τα συστατικά που χρησιμοποιούνται και τη διαδικασία εξώθησης, η πεπτικότητα των πρωτεϊνών των κροκέτων μπορεί να κυμαίνεται από 64 έως 91%.
Πεπτικότητα: Γιατί τα συστατικά και η επεξεργασία των τροφών για κατοικίδια ζώα έχουν σημασία
Η πραγματική ποιότητα μιας τροφής για κατοικίδια ζώα μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί μόνο από την εξέταση των συστατικών και άλλων λέξεων και εικόνων στην ετικέτα. Πλήρεις και ισορροπημένες τροφές με παρόμοια συστατικά και εγγυημένες αναλύσεις μπορεί να διαφέρουν σημαντικά ως προς την πεπτικότητα.
Η ποιότητα των συστατικών και η επεξεργασία μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά.
Οι υψηλής επεξεργασίας ξηρές τροφές μπορεί να παρασκευάζονται σύμφωνα με τα πρότυπα ποιότητας ζωοτροφών, δηλαδή μπορεί να αποτελούνται από μέρη ζώων που έχουν απομείνει από τη διαδικασία παρασκευής ανθρώπινης τροφής. Αλλά ακόμη και αν οι κροκέτες κατασκευάζονταν από καλύτερα συστατικά, η διαδικασία που συνήθως χρησιμοποιείται για την παρασκευή των αποξηραμένων μπαλών μπορεί να στερήσει από την τροφή τη θρεπτική της αξία.
Για να παρασκευαστούν οι ξηρές κροκέτες, τα συστατικά περνούν από πολλαπλούς γύρους επεξεργασίας υψηλής θερμοκρασίας, συμπεριλαμβανομένων διαδικασιών όπως η μεταποίηση και η εξώθηση. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μειωμένη πεπτικότητα, καθώς ο γαστρεντερικός σωλήνας δεν απορροφά τα θρεπτικά συστατικά – καταλήγουν στο παχύ έντερο (όπου μπορεί επίσης να αλλάξουν τη βακτηριακή χλωρίδα) και, τελικά, ως κακά.
