Σύμφωνα με έρευνες, τα τελευταία χρόνια η ιδιοκτησία κατοικίδιων έχει αλλάξει την ζωή των ανθρώπων, προς το καλύτερο.
Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη κατά την οποία οι «κατοικιδιογονείς», αφού απάντησαν σε κάποια ερωτηματολόγια, χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες: στους αυστηρούς, στους επιεικείς και σε εκείνους που ασχολούνται, γενικά, λίγο.
Τα κατοικίδια, λοιπόν, που οι κατοικιδιογονείς τους ασχολούνται λιγότερο μαζί τους, όχι γιατί δεν ενδιαφέρονται αλλά γιατί δεν έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο να ασχοληθούν, είχαν την τάση να πλησιάζουν ξένους για να αποδείξουν στον «γονέα» τους ότι είναι καλά κατοικίδια.
Εκείνα που οι «γονείς» τους ήταν αυστηροί, διαπιστώθηκε ότι τα κατοικίδια τους δεν ήταν και τα πιο υπάκουα και πολλές φορές αντιδρούσαν σε υποδείξεις και εντολές.
Πως διαμορφώνεται ο χαρακτήρας ενός κατοικίδιου
Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του κατοικίδιου επηρεάζεται άμεσα από τον χαρακτήρα του και την συμπεριφορά του ανθρώπου. Θα παρατηρήσουμε πως οι εξωστρεφείς και χαρούμενοι άνθρωποι θα διαμορφώσουν ανάλογα και την συμπεριφορά του κατοικίδιου τους. Θα είναι κι εκείνο πιο εξωστρεφές, πιο χαρούμενο, πιο δραστήριο και τελικά πιο δεκτικό στην εκπαίδευση. Ενώ οι άνθρωποι που διακατέχονται από αρνητικά συναισθήματα θα διαμορφώσουν κατοικίδια που θα είναι επιφυλακτικά, θα φοβούνται και τελικά θα είναι λιγότερο δεκτικά στην εκπαίδευση.
Το περιβάλλον και ο χώρος στον οποίο ζουν τα κατοικίδια επηρεάζουν τον χαρακτήρα τους και την συμπεριφορά τους. Αν βρίσκονται έναν όμορφο χώρο, ζεστό, καθαρό, με την τροφή και το νερό τους σε άμεση πρόσβαση και με παιχνίδια για να απασχολούνται, αρχικά θα νιώθουν ασφάλεια αλλά και άνεση, ηρεμία και θα είναι χαρούμενα. Αν όμως είναι σε ένα χώρο που δεν έχει τίποτα από τα παραπάνω και μένει πολλές ώρες μόνο του ή και δεμένο, τότε, θα γίνει αντιδραστικό, επιθετικό και σίγουρα ανυπάκουο.
Οι ειδικοί κατέληξαν ότι η σχέση του ανθρώπου με το κατοικίδιο είναι αντίστοιχη της σχέσης του ανθρώπου με το παιδί.
Πρέπει να αφιερώνουμε πολύ χρόνο στο κατοικίδιο μας, πρέπει να είμαστε αυστηροί στην εκπαίδευση αλλά παράλληλα να είμαστε και επιεικείς. Πρέπει να του δημιουργήσουμε ένα κλίμα ασφάλειας, ηρεμίας, να το αφήσουμε να μας εμπιστευτεί κι έτσι να προχωρήσουμε.
Πρέπει να το κάνουμε να αντιληφθεί πόσο το αγαπάμε, ότι μας είναι πολύτιμο, να δημιουργήσουμε μια βαθειά και ουσιαστική σχέση. Να νιώθει ότι είμαστε κοντά του. Έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε την καλύτερη συμπεριφορά από αυτό. Η εκπαίδευση από μόνη της δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται συνδυασμός εκπαίδευσης, φροντίδας και φυσικά αγάπης για να είναι αρχικά χαρούμενο, να εκπαιδευτεί και να συμπεριφέρεται σωστά και να είναι ο καλύτερος σύντροφος για όλη την οικογένεια.
