Κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, οι γάτες και γενικά τα κατοικίδια είχαν ζωτική θέση στα πλοία ως εξειδικευμένοι κυνηγοί τρωκτικών.
Η αξία τους αντιλήφθηκε άμεσα από τους ναυτικούς, για τον έλεγχο του πληθυσμού των αρουραίων και των ποντικών, που ήταν διαβόητοι για την καταστροφή των προμηθειών και τη διάδοση ασθενειών. Αυτές οι γάτες των πλοίων έγιναν αγαπητά μέλη του πληρώματος και τους χορηγήθηκαν ακόμη και διαβατήρια για να αναγνωριστεί η προσφορά τους και να εξασφαλιστεί η ασφάλειά τους κατά τη διάρκεια διεθνών ταξιδιών.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό το διαβατήριο στις γάτες;
Η έννοια των διαβατηρίων για τις γάτες των πλοίων ήταν μια γοητευτική και ξεχωριστή παράδοση. Αν και τα διαβατήρια αυτά δεν είχαν καμία νομική ή επίσημη υπόσταση, δημιουργήθηκαν για να τιμήσουν τον ρόλο των γατών και να παρέχουν μια μορφή αναγνώρισης. Συνήθως, τα διαβατήρια είχαν τη μορφή μικρών φυλλαδίων που περιείχαν σελίδες αφιερωμένες στο όνομα της γάτας, περιγραφή και χώρο για το αποτύπωμα της πατούσας της.
Όταν ένα πλοίο ήταν έτοιμο να αναχωρήσει ή να δέσει σε ένα ξένο λιμάνι, ο καπετάνιος ή τα μέλη του πληρώματος παρουσίαζαν το διαβατήριο της γάτας στις αρχές, προσφέροντας έναν ανάλαφρο τρόπο τεκμηρίωσης της παρουσίας του αιλουροειδούς στο πλοίο. Το αποτύπωμα της πατούσας της γάτας, που λαμβάνεται με μελάνι ή μπογιά, προστίθεται στην καθορισμένη σελίδα, προσθέτοντας μια εξατομικευμένη και ιδιόρρυθμη πινελιά στο έγγραφο. Η πρακτική αυτή όχι μόνο διασκέδαζε τους ναυτικούς αλλά και υπογράμμιζε τη συντροφικότητα που μοιράζονταν με τους αιλουροειδείς συντρόφους τους.
The “Sea Cats” that until the mid-twentieth century, traveled on boats to take care of rats and rodents, had passports and signed with their paw.
by u/Nourishmyhead in Damnthatsinteresting
Παρόλο που αυτά τα διαβατήρια γάτας πλοίου δεν είχαν νομική αναγνώριση, συμβόλιζαν τον ισχυρό δεσμό μεταξύ των ανθρώπων και των ναυτικών αιλουροειδών φίλων τους. Αποτελούσαν υπενθύμιση του κρίσιμου ρόλου των γατών στη διατήρηση ενός καθαρού και απαλλαγμένου από τρωκτικά πλοίου, διασφαλίζοντας έτσι τις προμήθειες και την υγεία του πληρώματος κατά τη διάρκεια μακρινών θαλάσσιων ταξιδιών.
Ωστόσο, καθώς προχωρούσαν τα μέσα του 20ου αιώνα και οι ναυτιλιακές πρακτικές εξελίσσονταν, η ανάγκη για γάτες πλοίων μειώθηκε με την εισαγωγή πιο αποτελεσματικών μεθόδων ελέγχου των παρασίτων. Με τη μείωση της ζήτησης για γάτες πλοίων, η παράδοση της έκδοσης διαβατηρίων σταδιακά εξαφανίστηκε. Παρ’ όλα αυτά, η μνήμη αυτών των ναυτικών αιλουροειδών και των μοναδικών διαβατηρίων τους συνεχίζει να γοητεύει και να διασκεδάζει όσους ενδιαφέρονται για τη ναυτική ιστορία και τις ιδιαίτερες σχέσεις που δημιουργήθηκαν μεταξύ ανθρώπων και ζώων στη θάλασσα.
