Πριν από λίγους μήνες, η Ολλανδία έγινε η πρώτη χώρα παγκοσμίως η οποία δεν έχει ούτε ένα αδέσποτο ζώο.
Οι Ολλανδοί κυκλοφορούν παντού με τα κατοικίδια τους. Ακόμα και πάνω στα ποδήλατά τους. Κάποιοι μάλιστα έχουν ημερήσιο μενού για το σκύλο.
Διαφορετικό μεσημεριανό και δείπνο. Μπορεί το τελευταίο να είναι υπερβολή αλλά αυτή η αγάπη για τους σκύλους μάλλον βοήθησε.
Η απόφαση για τα αδέσποτα σκυλιά
Πριν από αρκετά χρόνια, η κατοχή ενός σκύλου στην χώρα ήταν ένδειξη πλούτου. Η «ανώτερη» τάξη είχαν σκύλους σαν κατοικίδια για κάθε είδους άσκηση ενώ η εργατική τάξη είχε αδέσποτα για λόγους δουλειάς.
Σύμφωνα με την ιστορία τον 19ο αιώνα, ο πληθυσμός των σκύλων στην χώρα ήταν υψηλός. Αλλά μια επιδημία λύσσας ανάγκασε πολλούς να παρατήσουν τα κατοικίδια τους.
Ως αποτέλεσμα, η οπτική των κοινωνιών για τη σχέση ανθρώπου-σκύλου άλλαξε. Η υγεία ενός σκύλου ήταν καθρέφτης της ευημερίας του ιδιοκτήτη.
Εκείνη την περίοδο η ολλανδική κυβέρνηση επέβαλλε φόρο για τους σκύλους, ώστε να περιορίσει τον αριθμό των αδέσποτων στη χώρα.
Αλλά το συγκεκριμένο μέτρο είχε το αντίθετο αποτέλεσμα, αφού πολλοί που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να πληρώσουν φόρο, άφησαν τα σκυλιά τους στον δρόμο.
Το 1864 ιδρύθηκε ο πρώτος οργανισμός για την προστασία των ζώων στη Χάγη. Περίπου έναν αιώνα αργότερα, τέθηκε σε ισχύ και ο νόμος για την προστασία των ζώων.
Πως η Ολλανδία κατάφερε να μην έχει ούτε ένα αδέσποτο σκύλο
Ένας σημαντικός παράγοντας, ήταν η κατάργηση της χρήσης ευθανασίας. Το κατάφεραν χάρις σε ένα πρόγραμμα που στα ελληνικά μεταφράζεται ως «Συλλέξτε, στειρώστε, εμβολιάστε και επιστρέψτε», ένα εθνικό πρόγραμμα στείρωσης.
Άρχισε να το κάνει οργανώνοντας μέρες κατά τις οποίες η στείρωση ήταν αναγκαστική και χωρίς χρέωση. Η κυβέρνηση κάλυπτε όλα τα έξοδα. Με αυτό τον τρόπο, κατάφεραν να στειρώσουν το 70% των θηλυκών σκύλων.
Κάθε σκύλος έπρεπε να περάσει επίσης από ιατρικές εξετάσεις, για να επιβεβαιωθεί αν έχουν γίνει όλα τα εμβόλια και να δοθεί ιατρική βοήθεια, αν χρειαστεί.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Προστασίας των Ζώων θεωρεί πως αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσεις έναν αυξανόμενο πληθυσμό αδέσποτων.
Για περισσότερο έλεγχο και για να λυθεί το ζήτημα μια και καλή, η κυβέρνηση πέρασε έναν νόμο που προστάτευε τα ζώα και ενέκρινε έναν άλλο νόμο που σχετιζόταν με την υγεία των ζώων και την ευημερία τους.
Ο νέος νόμος ενθάρρυνε τους ιδιοκτήτες να παρέχουν επαρκή προστασία και φροντίδα στα κατοικίδιά τους και να εξαλειφθεί η κακοποίηση.
Αν οι ιδιοκτήτες δεν ακολουθούσαν αυτούς τους νόμου, η τιμωρία ήταν φυλάκιση τριών ετών και με πρόστιμο υψηλότερο των 16.750 δολαρίων.
Υπέβαλαν μέτρα για τα αδέσποτα
Συγκεκριμένα, επειδή ο κόσμος έχει την τάση να αγοράζει σκύλους, γιατί προτιμά συγκεκριμένες ράτσες, η ολλανδική κυβέρνηση αποφάσισε να αυξήσει τους φόρους για την αγορά σκύλων από καταστήματα.
Επίσης, αυτή η αύξηση των φόρων ανάγκασε τους πολίτες να σκεφτούν άλλους τρόπους να αποκτήσουν κατοικίδιο, όπως το να υιοθετήσουν από το δρόμο.
Ακόμα, η Ολλανδία δημιούργησε μια αστυνομία ζώων για να αντιμετωπίσει τα εγκλήματα εναντίον αλλά και για να διασώσει ζώα που βρίσκονται σε κίνδυνο.
Γιατί πολλοί Ολλανδοί πιστεύουν ότι υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ του πως οι άνθρωποι φέρονται στους σκύλους τους και του πως το κράτος φέρεται στους πολίτες.
Τέλος, η κυβέρνηση άρχισε να τρέχει μια καμπάνια για να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες. Αυτή τη φορά οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να φροντίσουν αδέσποτα κατοικίδια, με αποτέλεσμα περισσότερο από 1 εκατομμύριο αδέσποτα σκυλάκια κατάφεραν να βρουν οικογένεια και ένα ασφαλές μέρος να μείνουν.
Η προσπάθεια είχε τεράστια απήχηση στους πολίτες και το αποτέλεσμα ήταν το 90% περίπου του πληθυσμού να υιοθετήσει έναν σκύλο, που αλλιώς θα βρισκόταν στον δρόμο.
Τέλος, 1 στους 5 Ολλανδούς είναι ιδιοκτήτες σκύλων. Πάντα για να συμβεί κάτι καλό, χρειάζεται πίστη και τρόπο.
