Καλεσμένος στην εκπομπή, Μουσούδες, βρέθηκε ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης και αποκάλυψε μία άγνωστη στο ευρύ κοινό πτυχή του χαρακτήρα του, πόσο κοντά έφτασε στην κατάθλιψη την περίοδο της καραντίνας, και την ξεχωριστή ύπαρξη που τον έσωσε. Άκρως φιλόζωος, ο ηθοποιός αναφέρθηκε στη σκυλίτσα του, την Όλιβ, που με την άφιξή της βοήθησε αποφασιστικά την ψυχολογία του την περίοδο της καραντίνας.
Όσα ανέφερε
«Πιστεύω ότι είμαστε οι δύο τελευταίοι άνθρωποι που θα μπορούσαμε να είχαμε σκυλιά», είπε αρχικά στην παρουσιάστρια Μαρία Κωνσταντάκη, για να συμπληρώσει: «Ξαφνικά όμως, μας την “έδωσε”. Μόλις είχε τελειώσει η πρώτη μεγάλη καραντίνα, τώρα είναι τριών ετών, και τη βρήκα μέσω facebook. Για κάποιο λόγο έψαχνα μαύρο, θηλυκό, αδέσποτο και έμαθα μετά ότι συνήθως είναι αυτά που ψάχνει λιγότερο ο κόσμος. Την είδα και την ερωτεύτηκα. Πήρα τηλέφωνο και τους είπα ότι ενδιαφέρομαι για το σκυλί, μου είπαν ότι είχε πάρει ένας άλλος και αν δεν τη θέλει θα την πάρω εγώ».
Και συνέχισε: «Την παίρνει, κάθεται μαζί του ένα μήνα και μετά με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν “Ο κύριος επέστρεψε την Ολίβια, αν ενδιαφέρεστε ελάτε”. Πήγα την ίδια μέρα. Το θεώρησα καρμικό. Έκοψα το Ολίβια, μου φάνηκε μεγάλο για σκυλάκι, επίσης το συνέδεσα με την Όλιβ του Ποπάι γιατί είναι μελαχρινή καλλονή. Θεωρώ ότι η Όλιβ με διέσωσε από την μιζέρια, την κατήφεια της καραντίνας, την κατάθλιψη. Ήρθε ένας χαρούμενος ζωντανός οργανισμός μες στο σπίτι, και με έκανε κι εμένα χαρούμενο. “Υποχρεωνόμουν” να τη βγάλω δύο φορές την ημέρα βόλτα, να με χτυπάει και λίγο οξυγόνο, να την ταΐζω, να την προσέχω. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για μένα».
Και κατέληξε όσον αφορά αυτό το κομμάτι: «Δεν διανοούμαι τον εαυτό μου χωρίς την Όλιβ. Όταν μπορεί να την έχει κάποιος φίλος, είναι περίεργο, ξαπλώνω στον καναπέ και ψάχνω να δω από πού θα ‘ρθει. Ο χρόνος που έχουμε με την Όλιβ έχει μειωθεί δραστικά. Την παίρνω μαζί μου στη δουλειά, στο μαγαζί. Με ακολουθεί παντού. Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που έχω μια ευθύνη, ένα μαγαζί με φαγητό και μπορώ να την έχω δίπλα μου. Έχει μάθει να μην μπαίνει στην κουζίνα, είναι ένα “όριο” γι’ αυτό. Είναι χαρακτηριστικό όταν θέλει να φάει κάνει την “νεκρή” και για να μου ζητήσει κάτι, ξέρει πώς να το κάνει. Δεν παίρνει φαγητό από άλλους, δεν της αρέσουν οι λιχουδιές».
