Μερικά σκυλιά λάμπουν όταν τους δίνεται μια δουλειά. Και αυτό ακριβώς συνέβη στον Sarge όταν άρχισε να φροντίζει εκείνους που το είχαν περισσότερο ανάγκη.
Ως κουτάβι, ο 9χρονος σήμερα γερμανικός ποιμενικός σκύλος ήταν λίγο γκρινιάρης, δάγκωνε τα δάχτυλα των ποδιών και κυνηγούσε τα αδέρφια του μέσα στο σπίτι. Αλλά όλα άλλαξαν όταν η μαμά του έφερε στο σπίτι ένα ορφανό ελαφάκι, που ονομάστηκε Buckwheat και βρέθηκε πεσμένο στη μέση του δρόμου.
Η ιστορία του Sarge
“Κάτι έκανε κλικ στον Sarge και πήρε αμέσως τον Buckwheat”, δήλωσε στο The Dodo η Cheryl Stephen, η μαμά του Sarge. “Ήθελε να συμμετέχει σε κάθε πτυχή της φροντίδας του Buckwheat”.
“Ανέλαβε το ρόλο του κηδεμόνα του Buckwheat”, πρόσθεσε. “Κανένα από τα άλλα σκυλιά δεν επιτρεπόταν να πλησιάσει το μωρό”.
Όταν έφτασε η Buckwheat, ο Sarge απλά προσέλαβε τον εαυτό του ως μπέιμπι σίτερ του ελαφιού. Και ο Buckwheat ήταν ευγνώμων που είχε έναν σύντροφο που τον έκανε να αισθάνεται ασφαλής.
Καθώς το ελάφι μάθαινε να χρησιμοποιεί τα ταλαντευόμενα πόδια του, ο Sarge κινούνταν υπομονετικά στο ρυθμό του μωρού, ενθαρρύνοντάς το να εξερευνήσει, ενώ παράλληλα το οδηγούσε μακριά από κινδύνους. “Όταν βγάζαμε τον Buckwheat έξω, ο Sarge περπατούσε δίπλα του και τον εμπόδιζε να περιπλανιέται”, είπε ο Stephen. “Καθώς ο Buckwheat μεγάλωνε και άρχιζε να βγαίνει λίγο περισσότερο μόνος του, βάζαμε τον Sarge να τον βρει και να τον φέρει πίσω στο σπίτι”.
Τελικά, ο Buckwheat απελευθερώθηκε πίσω στη φύση, αλλά μέχρι τότε είχε διαδοθεί η φήμη για την ικανότητα του Stephen και του Sarge να αποκαθιστούν ορφανά και τραυματισμένα άγρια ελάφια. Το τηλέφωνό της άρχισε να χτυπάει ασταμάτητα και, για τον Sarge, κάθε φορά που καταφθάνει ένα νέο ελάφι, είναι σαν το πρωί των Χριστουγέννων.
Η συνέχεια της ιστορίας
“Όταν μπαίνω στην πόρτα κρατώντας ένα ελάφι, ο Σαρτζ αναλαμβάνει αμέσως δράση. Θέλει να τα ελέγξει και θα μυρίσει και θα μυρίσει μανιωδώς για να διαπιστώσει την κατάστασή τους”, δήλωσε η Stephen. “Τα ελάφια έλκονται από τον Σαρτζ και αισθάνονται ασφάλεια με την παρουσία του. Ο Σαρτζ δεν φεύγει από το πλευρό τους”.
Δυστυχώς, μερικά από τα ελάφια που αναλαμβάνει ο Stephen δεν τα καταφέρνουν. Κάθε απώλεια είναι εξίσου σκληρή για τον Sarge.
“Θρηνεί για μέρες, [με] το κεφάλι σκυμμένο και δεν τρώει”, δήλωσε ο Stephen. “Έχει ξαπλώσει πάνω στους τάφους των αγαπημένων του εριφίων και έχει αρνηθεί να μπει μέσα”.
Το τέλος της ιστορίας
Αλλά οι δύσκολες στιγμές δεν μειώνουν τον ενθουσιασμό του σκύλου κάθε φορά που ένα νέο μωρό περνάει την πόρτα.
“Ελπίζω ότι αυτές οι φωτογραφίες θα βοηθήσουν τους άλλους να δουν πόσο στοργικά και στοργικά είναι τα ελάφια. Έχουν ψυχή, όπως ακριβώς και εμείς οι άνθρωποι”, δήλωσε η Stephen. “Αν ένας σκύλος μπορεί να αγαπήσει και να φροντίσει τα ελάφια, μπορούν και οι άνθρωποι”.
Ο Sarge είναι πάντα χαρούμενος που κάνει τη δουλειά του, ό,τι κι αν του φέρει η άνοιξη.
