“Γιατί δεν τον κοιμίζεις;”Αυτή ήταν η φράση που άκουγε ξανά και ξανά η Leslie Renner, εκτελεστική διευθύντρια της Humane Society of Preble County στο Οχάιο, όταν ερχόταν στο προσκήνιο το θέμα του Higgins.
Ο μακροχρόνιος κάτοικος του καταφυγίου είχε περάσει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του πίσω από τα κάγκελα του κυνοκομείου – αλλά η Renner δεν ήταν έτοιμη να εγκαταλείψει τον ηλικιωμένο γερμανικό ποιμενικό.
Το πιο σημαντικό, ο Χίγκινς δεν ήθελε να παραιτηθεί ούτε από το να βρει ένα σπίτι.
Η ιστορία του Higgins
Ο Higgins ήρθε στο καταφύγιο ως νεαρό κουτάβι, όπου υιοθετήθηκε αμέσως. Ωστόσο, η ζωή στο πρώτο του σπίτι δεν ήταν καθόλου ιδανική. Το 2012, ο Χίγκινς βρέθηκε ξανά στο καταφύγιο.
“Ακούσαμε ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα σκυλί αλυσοδεμένο σε ένα σκυλόσπιτο”, δήλωσε ο Renner στο The Dodo. “Περίπου ένα χρόνο αργότερα, κάποιος μπήκε μέσα με ένα αδέσποτο σκυλί – και ήταν αυτός”.
“Κανείς δεν ήρθε ποτέ να τον ψάξει”, πρόσθεσε, “κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ”.
Ο Χίγκινς ένιωθε πιο άνετα χωρίς άλλα ζώα γύρω του, γεγονός που περιόριζε τον κύκλο των πιθανών υιοθετών του. Η Renner ήξερε ότι έπρεπε απλώς να κάνει υπομονή μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο άτομο, αλλά ξανά και ξανά, ο Higgins προσπερνιόταν.
“Οι άνθρωποι ψάχνουν για κουτάβια ή σκυλιά 6 μηνών”, δήλωσε η Renner. “Όταν επέστρεψε ήταν ενός έτους, και μετά δύο και μετά τριών”.
Μετά από τόσο καιρό στο καταφύγιο, οι πιθανοί υιοθετητές υπέθεσαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Χίγκινς. Γιατί αλλιώς θα ήταν ακόμα εκεί χρόνο με το χρόνο;
“Το πρόσωπό του είχε πάντα ένα τόσο ανήσυχο βλέμμα που ήταν λίγο τρομακτικό όταν βρισκόταν στο κυνοκομείο του”, δήλωσε ο Renner. “Ο κόσμος τον προσπερνούσε”.
Τότε, την 2.381η ημέρα του Χίγκιν στο καταφύγιο, ο Μπρέντον Ριντ μπήκε μέσα και είπε: “Είμαι εδώ για να πάρω τον Χίγκινς σπίτι”.
Ο Ρένερ σοκαρίστηκε.
Ο 22χρονος μόλις είχε αγοράσει το πρώτο του σπίτι και αφού είδε τη φωτογραφία του Χίγκιν στο διαδίκτυο και άκουσε την ιστορία του, ο Ριντ ήξερε ότι ο Χίγκινς ήταν ο μοναδικός σκύλος γι’ αυτόν. “Ήταν απλά ένας πανέμορφος σκύλος”, δήλωσε ο Reed στο The Dodo. “Φαινόταν τόσο χαριτωμένος … Δεν ξέρω πώς δεν υιοθετήθηκε”.
Το τέλος της ιστορίας
Μετά από εξήμισι χρόνια, ο Higgins απολαμβάνει επιτέλους να κοιμάται στον καναπέ, να βλέπει τηλεόραση, να τρέχει στη δική του αυλή και να κυλιέται στο γρασίδι.
Μακριά από το άγχος της ζωής στο καταφύγιο, ο Χίγκινς μαθαίνει τι σημαίνει να έχεις έναν μπαμπά. Να τον αγαπάει και να τον κάνει να νιώθει ασφαλής και επιθυμητός κάθε μέρα.
“Είναι τόσο ευτυχισμένος, που είναι κάπως τρελό”, δήλωσε ο Reed. “Του αρέσει να χαλαρώνει”.
