Ήταν μόλις λίγων εβδομάδων όταν βρέθηκε ολομόναχο στην άκρη του δρόμου. Ήταν αρχές Ιουνίου, και όλες οι μονάδες διάσωσης άγριων ζώων και αποκατάστασης στην περιοχή είχαν ήδη εξαντλήσει τις δυνατότητές τους.
“Όταν ρωτάς τι πρέπει να κάνεις με [ένα ορφανό ρακούν], σου λένε: “Αφήστε το ήσυχο και αφήστε τη φύση να πάρει το δρόμο της” ή “Μπορείτε να το πάτε σε κτηνίατρο και θα πρέπει να του κάνουν ευθανασία””, δήλωσε στο The Dodo η Nikki Robinson, η οποία εργάζεται στην αποκατάσταση άγριων ζώων. “Αυτό μου ράγισε την καρδιά. Δεν μπορούσα να το αφήσω να συμβεί αυτό!”
Η ιστορία της Linda με το ρακούν
Ενώ η Robinson εργαζόταν με πλήρη απασχόληση, η μητέρα της, Linda, ήταν ημι-συνταξιούχος και μπορούσε να ταΐζει με μπιμπερό ένα μωρό μέχρι και πέντε φορές την ημέρα. Έτσι, αφού η Ρόμπινσον ξεκαθάρισε ότι τα εγγόνια δεν ήταν στον ορίζοντα, η Λίντα, απρόθυμα, έγινε η μαμά του.
“Την πρώτη φορά που τον τάισε με το μπιμπερό και την κοίταξε, έλιωσε”, είπε η Robinson. “Του φέρθηκε πολύ γλυκά από νωρίς, επειδή τους αρέσει πολύ να τους αγγίζουν. Έτσι δημιούργησε έναν δεσμό μαζί του, ακόμα και γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφε στη φύση”.
“Παίρνουν μια ήπια απελευθέρωση και βγαίνουν στην ιδιοκτησία της και ζουν κάτω από το κατάστρωμα για λίγο, και εκείνη αφήνει φαγητό έξω μέχρι να περιπλανηθούν και να βρουν τον δικό τους δρόμο”, είπε η Robinson. “Αλλά ο Μικροχέρης παρέμεινε φιλικός με όλη την οικογένεια και ήταν πολύ ευγενικός και γλυκός μαζί μας”.
“[Η μαμά μου] έχει μια κούνια στη βεράντα όπου κάθεται έξω, και ερχόταν και κυριολεκτικά σερνόταν στην κούνια και καθόταν δίπλα της και ήθελε να του γρατζουνάνε τον πισινό και το πηγούνι”, είπε η Robinson. “Ήθελε τις αγκαλιές του, μετά έτρωγε το φαγητό του και έφευγε”.
Εδώ και τρία χρόνια, το ρακουν ζει ανεξάρτητα στη φύση – αλλά συνεχίζει να επιστρέφει στο σπίτι όπου μεγάλωσε μόνο και μόνο για να αγκαλιάσει τη μαμά του.
View this post on Instagram
Από τότε που ο Little Hands έφυγε από το σπίτι, η Linda έχει πάρει πολλά ορφανά και εγκαταλελειμμένα μωρά ρακούν που δεν είχαν πού αλλού να πάνε.
Και κάθε χρόνο, τα ρακούν που απελευθερώνει στη φύση συνεχίζουν να επιστρέφουν για περιστασιακές επισκέψεις.
“Κάθε μέρα, κάθεται έξω και περιμένει, και ακόμα και όταν μεγαλώσουν, την επισκέπτονται και εκείνη απλά λάμπει και το λατρεύει”, είπε η Robinson. “Κι εκείνοι την αγαπούν – είναι απλά η μαμά”.
Λόγω της Λίντα, τα μικρά ρακούν μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους στη φύση, αλλά όπως και τα ανθρώπινα παιδιά της, ξέρουν ότι μπορούν πάντα να επιστρέφουν σπίτι στη μαμά για ένα σνακ και μια αγκαλιά.
