Πριν από μερικά χρόνια, η Melinda Green άρχισε να παρατηρεί ότι τα κοράκια περνούσαν περιστασιακά για να ξεκουραστούν στην έξοδο κινδύνου στο Σαν Φρανσίσκο.
Αντί να διώξει τα πουλιά, όπως θα έκαναν κάποιοι άνθρωποι, η Green αποφάσισε να τα καλωσορίσει.
Η ιστορία της Melinda Green με τα κοράκια
“Απλώς άρχισα να βάζω λίγο φαγητό στην έξοδο κινδύνου όταν τα έβλεπα”, δήλωσε η Green στο The Dodo.
Το να βλέπεις απλώς τα κοράκια ήταν αρκετή ανταμοιβή για την Green – αλλά προφανώς, τα πουλιά αποφάσισαν ότι της άξιζε κάτι περισσότερο.
Μια μέρα, ένα κοράκι έφτασε στη σκάλα κινδύνου της Green με ένα αντικείμενο στο στόμα του και το τοποθέτησε εκεί που μπορούσε να το φτάσει.
Ήταν ένα κομμάτι τσαλακωμένο αλουμινόχαρτο από το καπάκι ενός μπουκαλιού σαμπάνιας – τα σκουπίδια ενός ανθρώπου, ναι, αλλά προφανώς ένας λαμπερός θησαυρός στα μάτια του κορακιού.
Το είχε φέρει, όπως φαίνεται, ως δώρο για την Γκριν. Και εκείνη το δέχτηκε με χαρά.
“Ενθουσιάστηκα, φυσικά”, είπε η Γκριν.
Η Green παραδέχεται ότι στην αρχή ήταν κάπως επιφυλακτική για το ότι το φύλλο προοριζόταν πράγματι για εκείνη.
Αλλά στη συνέχεια τα δώρα συνέχισαν να έρχονται.
Με τον καιρό, τα κοράκια της έφερναν διάφορα αντικείμενα – όπως πολύχρωμες πέτρες, κόκαλα, ξηρούς καρπούς από κοχύλια. Μια φορά, της έφεραν ακόμα και μια αρκούδα από καραμέλα.
Η Green επέλεξε να μην το φάει, αλλά εκτίμησε τη χειρονομία ανεξάρτητα από αυτό.
Το πιο πρόσφατο δώρο των κορακιών στην Γκριν είναι ένα κάπως μυστηριώδες αντικείμενο.
Αν και μάλλον πρόκειται για ένα σπασμένο κομμάτι μηχανής, έχει μια καλλιτεχνική ποιότητα που τα πουλιά πρέπει να σκέφτηκαν ότι θα άρεσε στον Γκριν.
Και της άρεσε.
“Το γεγονός ότι είναι πραγματικά ένα δώρο το κάνει πολύτιμο”, δήλωσε η Green.
Είναι δύσκολο να πει κανείς με βεβαιότητα τι ενέπνευσε αυτό το ξέσπασμα γενναιοδωρίας, αλλά φαίνεται ότι η Green έγινε αγαπητή στα κοράκια με την καλοσύνη που τους έδειξε πρώτη.
“Υποψιάζομαι ότι είναι παρόμοιο με τους νεαρούς ανθρώπινους έρωτες”, δήλωσε η ίδια.
Το τέλος της ιστορίας
Μέχρι τώρα, η Green έχει γνωρίσει τα κοράκια καλύτερα από ό,τι πιθανώς περίμενε ποτέ. Μάλιστα, με τα χρόνια τα έχει δει να μεγαλώνουν και να δημιουργούν τις δικές τους οικογένειες, εισάγοντας μια νέα γενιά στη φιλόξενη έξοδο κινδύνου της Green.
“Έμαθα πόσο παρόμοιες είναι οι οικογένειες και η δυναμική των κορακιών με τις ανθρώπινες οικογένειες”, δήλωσε. “Φαίνεται να έχουν μακροχρόνιες σχέσεις και να μεγαλώνουν ένα ή δύο παιδιά κάθε φορά σε πυρηνικές οικογένειες. Οι γονείς είναι σαφές ότι διδάσκουν ενεργά τα παιδιά τους. Θέλουν σαφώς να τους δείξουν πού μένει η καλή κυρία και πώς να παίρνουν κεράσματα από αυτήν”.
Η Green λέει ότι η εμπειρία με τα κοράκια της έδειξε πώς να “αναγνωρίζει και να σέβεται την προσωπικότητά τους”.
Και, τελικά, αυτό μπορεί να είναι το μεγαλύτερο δώρο απ’ όλα.
