Για την αγάπη και την αφοσίωση του σκύλου έχουν γραφεί ύμνοι και είναι σίγουρο πως όποιος έχει ζήσει με σκύλο ξέρει. Ένα είναι σίγουρο, ότι ο σκύλος δεν θα σε αποχωριστεί ποτέ, ότι και να γίνει. Η αγάπη και η αφοσίωση του είναι τόσο μεγάλη, που ακόμη και την ώρα που θα πρέπει να “φύγει”, δεν θα σε αφήσει ούτε λεπτό. Για αυτό, δικαίως έχουν τον τίτλο του καλύτερου φίλου του ανθρώπου, καθώς το μόνο που μπορούν να σου δώσουν είναι τα πάντα. Λίγα πράγματα συγκρίνονται στο κόσμο με αυτή την ανιδιοτελή αγάπη και προσφορά και μάλιστα αυτό το άρθρο έρχεται να το αποδείξει με τον πιο συγκινητικό τρόπο. Στο Petkeepers δημοσιεύουμε καθημερινά ιστορίες που συγκινούν , αυτή η ιστορία όμως αποδεικνύει με τα πιο έντονα χρώματα γιατί πραγματικά ο σκύλος είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου.
Οι σκύλοι δεν φεύγουν ποτέ από κοντά μας
Όλοι λένε πως οι σκύλοι κάποια στιγμή πεθαίνουν. Κι όμως, αυτό είναι ψέμα. Μεγάλο ψέμα. Οι σκύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ. Απλά κοιμούνται. Μένουν για πάντα δίπλα μας.
Μπορεί να μεγαλώνουν. Μπορεί τα κόκαλα τους να πονούν και να βαραίνει το κορμί τους. Μπορεί να μην ευχαριστιούνται όπως παλιά μια βόλτα με το αφεντικό τους και να λαχανιάζουν στα λίγα μέτρα. Αλλά δε σταματάνε να αγαπούν.
Μπορεί να θέλουν να κοιμούνται ολοένα και περισσότερο. Μπορεί να μην έχουν όρεξη για παιχνίδια. Αλλά είναι πάντα εκεί.
Ο δικός τους κόσμος τους τέλειος όταν περιλαμβάνει την αγάπη του ιδιοκτήτη, μερικές νόστιμες λιχουδιές και λίγες γάτες για κυνήγι. Και σε έναν τέλειο κόσμο, δε χωρά ο θάνατος. Μόνο λίγη ξεκούραση.
Για αυτό μας παροτρύνουν να μη λέμε ότι ο σκύλος πέθανε. Να λέμε πως κοιμάται στην καρδιά μας. Πως βρήκε ένα σίγουρο μέρος για να ξεκουραστεί κι όταν θελήσει, θα ξυπνήσει για να μας θυμίσει όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Και που ποτέ δεν είναι λίγες.
Και είναι οι ομορφότερες, όλες εκείνες που το πρόσωπο μας έλαμπε από χαρά και η ψυχή τους χαμογελούσε από ευχαρίστηση.
Θα θυμηθούν την πρώτη φορά που πήδηξε ενθουσιασμένος πάνω τους και τους έκοψε την ανάσα.
Θα θυμηθούν όλες εκείνες τις φορές που τους τραβολόγησε με το λουρί του στη βόλτα.
Όλες εκείνες τις ζημιές που έκανε περιμένοντας και που τις παραδέχτηκε με εκείνο το ένοχο και παράλληλα ικετευτικό βλέμμα του.
Τα χάδια, τα γαυγίσματα, τα γλυψίματα όταν δεν ήταν ο ιδιοκτήτης του καλά.
Όχι, δεν πεθαίνει ο σκύλος. Μόνο κοιμάται.
Θα νιώσουν ένα κενό στο μέρος της καρδιάς. Και θα θέλουν να κλαίνε συνέχεια. Γιατί θα τους λείπει.
Θα βρίσκεται μέσα στην καρδιά τους. Είναι μόνο ένα ταξίδι του μυαλού μακριά τους. Για να τον ξεπεράσουν ας κλάψουν. Αλλά μην τον θεωρήσουν ποτέ νεκρό. Γιατί θα είναι ντροπή για όσα έζησαν μαζί. Και να θυμούνται πως μόνο ό,τι ξεχνιέται πεθαίνει. Κι αυτοί δεν πρόκειται να ξεχάσουν.
Πώς να ξεχάσουν τον καλύτερο τους φίλο που δεν είναι άλλος από τον σκύλο τους;
Πως αποτυπώνεται η αγάπη αυτή στον εγκέφαλο του σκύλου
Και στην αντίθετη περίπτωση λοιπόν, ο ιδιοκτήτης ενός σκύλου κατέχει μοναδική θέση στον… εγκέφαλο του ζώου του, όπως αποκαλύπτει νέα αμερικανική μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου Εμορι στην Ατλάντα.
Ο ιδιοκτήτης ενός σκύλου κατέχει μοναδική θέση στον… εγκέφαλο του ζώου του, όπως αποκαλύπτει νέα αμερικανική μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου Εμορι στην Ατλάντα. Οι ειδικοί ανέλυσαν την πανίσχυρη αίσθηση της όσφρησης του σκύλου, η οποία είναι 1.000 φορές πιο ακριβής από εκείνη του ανθρώπου, και προσπάθησαν να δουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο του ζώου κάθε φορά που οσφραίνεται τον ιδιοκτήτη του.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 12 ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους οι οποίοι μπορούσαν να υποβληθούν σε μαγνητική τομογραφία (MRI) χωρίς νάρκωση. Με τη βοήθεια της απεικονιστικής μεθόδου διαπίστωσαν ότι περιοχές-κλειδιά του εγκεφάλου που σχετίζονται με θετικά συναισθήματα (π.χ. την κοινωνική ανταμοιβή) «φωτίζονταν» κάθε φορά που οι σκύλοι εξετίθεντο στη μυρωδιά ενός οικείου προσώπου.
Οι ίδιες εγκεφαλικές περιοχές δεν εμφάνιζαν αντίστοιχη ενεργοποίηση όταν τα ζώα εξετίθεντο στη μυρωδιά άλλων σκύλων, ακόμη και αν τους ήταν γνώριμοι.
«Βουτιά» στον εγκέφαλο
Σημαντικό ρόλο στην έρευνα έπαιξε η εξέταση των περιοχών του οσφρητικού βολβού, ο οποίος συνδέεται με την ενεργοποίηση της αίσθησης της όσφρησης του ζώου, και του κερκοφόρου πυρήνα του εγκεφάλου. Σύμφωνα μάλιστα με προηγούμενες μελέτες, ο κερκοφόρος πυρήνας στα θηλαστικά (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου) σχετίζεται με την επεξεργασία θετικών συναισθημάτων όπως π.χ. η κοινωνική ανταμοιβή.
Όταν λοιπόν έκαναν το πείραμα και ενόσω τα ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά παρέμεναν πλήρως ακίνητα μέσα στο μηχάνημα του μαγνητικού τομογράφου, οι ειδικοί τα εξέθεσαν στις εξής διαφορετικές μυρωδιές: την προσωπική τους μυρωδιά, τη μυρωδιά ενός άλλου σκύλου με τον οποίο συμβίωναν στο ίδιο σπίτι, τη μυρωδιά ενός οικείου προσώπου και τη μυρωδιά ενός σκύλου που δεν είχαν συναντήσει ποτέ.
Αποδείχτηκε λοιπόν ότι, ο οσφρητικός βολβός εμφάνιζε τα ίδια επίπεδα ενεργοποίησης σε όλες τις περιπτώσεις. Η μυρωδιά ωστόσο του οικείου προσώπου φάνηκε να θέτει την περιοχή του κερκοφόρου πυρήνα σε κατάσταση «συναγερμού».
«ΕΔιαπιστώσαμε χαρακτηριστικά ότι οι σκύλοι δεν ήταν απλά σε θέση να διαχωρίζουν τη συγκεκριμένη μυρωδιά από τις υπόλοιπες, αλλά τη συνέδεαν αυτομάτως με θετικά συναισθήματα» τόνισαν οι επιστήμονες με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «Behavioural Processes». «Και αυτό αποδεικνύει για πολλοστή φορά την πανίσχυρη όσφρηση που έχουν τα ζώα αυτά, ενώ προσφέρει πολύτιμα στοιχεία γύρω από τη σημασία του ανθρώπου στη ζωή τους».
Τι αποδεικνύει ήδη προηγούμενη έρευνα
Αυτή λοιπόν η νέα μελέτη και όσα μας απέδειξε, έρχονται να προστεθούν σε εκείνα προηγούμενης που είχε πραγματοποιηθεί από την ίδια ερευνητική ομάδα και η οποία είχε δείξει ότι οι τετράποδοι φίλοι μας χρησιμοποιούν τις ίδιες «συναισθηματικές» περιοχές του εγκεφάλου με τον άνθρωπο.
«Τα νέα ευρήματα αποδεικνύουν ότι οι σκύλοι μάς αγαπούν; Οχι ακριβώς, καθώς ενδεχομένως η ανάμνηση της προσφοράς τροφής από το συγκεκριμένο άτομο να προκάλεσε την αντίδραση αυτή. Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα βέβαια είναι το γεγονός ότι ερεθίσματα που ενεργοποιούν τον κερκοφόρο πυρήνα στον άνθρωπο και τα οποία σχετίζονται με θετικά συναισθήματα ενεργοποιούν την ίδια περιοχή στους σκύλους» υπογραμμίζει ο επικεφαλής της μελέτης και νευροεπιστήμονας, δρ Γκρέγκορι Μπερνς.
Μάλιστα, η ικανότητα του «καλύτερου φίλου του ανθρώπου» να βιώνει θετικά συναισθήματα όπως αγάπη και δέσιμο για οικεία του πρόσωπα, κατά τους ειδικούς, θα μπορούσε να σημαίνει ότι διαθέτει αντίληψη ενός μικρού παιδιού και φυσικά δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι αντιμετωπίζουμε τα σκυλάκια μας σαν παιδιά μας.
