Το χειρότερο λάθος που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να συγκρίνει μια γάτα με ένα σκύλο. Τα δύο αυτά αξιολάτρευτα ζώα έχουν την ιδιοσυγκρασία τους και το χαρακτήρα τους και τα αγαπάμε για αυτο.
Οι γάτες συνδέονται με τον ιδιοκτήτη τους
Τις περισσότερες φορές, όταν θέλουμε να περιγράψουμε μια φιλική και αφοσιωμένη γάτα, σχολιάζουμε ότι «είναι σαν σκύλος». Ωστόσο στην πραγματικότητα οι γάτες είναι εντελώς διαφορετικές από τα σκυλιά και έχουν το δικό τους τρόπο να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για εμάς. Γιατί όντως ενδιαφέρονται, όπως επιβεβαιώνει μια νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Behavorial Processes.
«Όλο και περισσότερες έρευνες για τις γνωσιακές λειτουργίες της γάτας προσφέρουν αποδείξεις ότι αυτά τα ζώα έχουν περίπλοκες κοινωνικο-γνωσιακές ικανότητες και ικανότητες επίλυσης προβλημάτων», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης. «Παρ’ όλα αυτά, επικρατεί ακόμα η αντίληψη ότι οι γάτες δεν είναι κοινωνικές ή ότι δεν μπορούν να εκπαιδευτούν».
Με βάση ένα στερεότυπο, για παράδειγμα, ο μόνος τρόπος να κάνεις μια γάτα να σε προσέξει είναι να ανοίξεις μια κονσέρβα με τόνο. Το πιθανότερο όμως είναι, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, να μην έχουμε βρει το σωστό τρόπο για να την εκπαιδεύσουμε ή να μην της δίνουμε τη σημασία που δίνουμε και στους σκύλους.
Επιπλέον, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Όρεγκον έχουν ανακαλύψει ότι ανάμεσα στο φαγητό, τα παιχνίδια, την επαφή με ανθρώπους και άλλα ερεθίσματα όπως η μυρωδιά του catnip, περίπου οι μισές γάτες επιλέγουν την ανθρώπινη επαφή, ενώ μόλις το 37% προτιμούν το φαγητό.
Σε μια άλλη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση PLOS One, έδειξε ότι το μεγαλύτερο… μειονέκτημα της γάτας σε σχέση με το σκύλο είναι η ανεξαρτησία της: όπως παρατήρησαν οι ειδικοί, αν αφήσουμε για λίγο μια γάτα σε ένα άγνωστο περιβάλλον δεν θα τρελαθεί από το φόβο της όπως ο σκύλος.
«Για τους οικόσιτους σκύλους, οι ιδιοκτήτες τους συχνά αποτελούν έναν ασφαλή παράδεισο. Από την άλλη, μας έχει γίνει σαφές πως όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση ασυνήθιστων καταστάσεων, οι οικόσιτες γάτες αποδεικνύονται πολύ περισσότερο αυτόνομες», συμπέρανε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Daniel Mills, καθηγητής της συμπεριφοράς των ζώων στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Λίνκολν. «Τα ευρήματά μας δεν ανατρέπουν την ιδέα ότι οι γάτες αναπτύσσουν κοινωνικές προτιμήσεις και στενές σχέσεις, αλλά δείχνουν ότι οι συγκεκριμένες σχέσεις δεν βασίζονται στην ανάγκη τους για ασφάλεια».
Όλα τα σημάδια, λοιπόν, οδηγούν ότι η γάτα σου δεν σε έχει απόλυτη ανάγκη για να επιβιώσει. Κι αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος να εκτιμήσεις το γεγονός ότι έρχεται κάθε βράδυ στην αγκαλιά σου και σου κάνει πατουσάκια.
