Η ευθανασία είναι μια επιλογή όταν ένα ζώο πονάει και δεν έχει καλή ποιότητα ζωής. Είναι επίσης μια επιλογή για ένα κουτάβι όπως ο Bronson. Ο Bronson γεννήθηκε με καισαρική τομή μαζί με τα αδέρφια του. Όλα ήταν υγιή εκτός από τον Bronson.
Το νεογέννητο είχε σχιστία υπερώας και η πρόγνωσή του ήταν κακή. Η χειρουργική επέμβαση ήταν μια επιλογή στην πορεία, αλλά το να θηλάσει σωστά στο μεταξύ θα ήταν αδύνατο εγχείρημα. Το να διασφαλιστεί ότι θα επιβίωνε και θα ευημερούσε μέχρι να γίνει αρκετά μεγάλος (και αρκετά δυνατός) για χειρουργική επέμβαση θα ήταν μεγάλη πρόκληση.
Ο ιδιοκτήτης επέλεξε να του κάνει ευθανασία
Αλλά ένα άτομο δεν ήθελε να το ακούσει. Η κτηνίατρος ήθελε να προσπαθήσει να σώσει το μικροσκοπικό κουτάβι.
Συγκεκριμένα αναφέρει:
“Τον ανέλαβα γνωρίζοντας ότι μπορεί να μην ζήσει. Στα 30α γενέθλιά μου, ένα σοκολατένιο Λαμπραντόρ έκανε καισαρική τομή στην κτηνιατρική κλινική μου και γέννησε 9 κουτάβια. Ένα από αυτά τα κουτάβια είχε σχιστία στο στόμα και οι ιδιοκτήτες επέλεξαν να κάνουν ευθανασία στο κουτάβι. Γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσα να το κάνω, ένας άλλος κτηνίατρος έπεισε την οικογένεια να με αφήσουν να το αναλάβω”.
Η κτηνίατρος ήξερε ότι η επιβίωση του Bronson ήταν αβέβαιη, αλλά έπρεπε να προσπαθήσει. Έγραψε:
“Ανάλογα με τη σοβαρότητα της σχισμής και αν επηρεάζει τη σκληρή ή τη μαλακή υπερώα, τα κουτάβια συνήθως δεν ευδοκιμούν. Ο χώρος στο πάνω μέρος του στόματός τους δεν τους επιτρέπει να θηλάσουν σωστά και τελικά πεθαίνουν από ασιτία”.
“Σηκωνόμουν κάθε 1-2 ώρες για να ταΐζω με θρησκευτική ευλάβεια αυτό το μικρό αγόρι με ένα κόκκινο λαστιχένιο σωλήνα και να του κάνω σύριγγα Esbilac (υποκατάστατο γάλακτος για κουτάβια). Είμαι εξαντλημένη, αλλά συνειδητοποιώ ότι το μικρό μου μπορεί πράγματι να επιβιώσει”.
“Αυτό το αγοράκι ερχόταν μαζί μου στη δουλειά κάθε μέρα. Δεδομένου ότι εργαζόμουν σε κτηνιατρική κλινική, ήταν εύκολο να τον ταΐζω κάθε 2 ώρες. Του άρεσε πολύ”.
Σε ηλικία 3 εβδομάδων, ο Bronson έκανε απροσδόκητα βήματα. Ξεπερνούσε τις προσδοκίες με επιτυχία! “Σε αυτό το σημείο, αποφάσισα ότι αυτό το μικρό αγόρι ήταν μαχητής. Είχε αρχίσει να φωνάζει για το τάισμά του και έβγαινε με τα ποδαράκια του από το σπιτάκι του”.
Οι φωτογραφίες και η ιστορία της κτηνίατρου ράγισαν καρδιές!
“Ο Bronson αρχίζει να μοιάζει με πραγματικό σκυλάκι.
“[Αρχίζει] να τρέχει στο σπίτι σαν τρελός. Του πήρα και αυτό το μπλουζάκι του Superman. Είναι άτακτος και το λατρεύω”.
Παρά την ανάπτυξη και το πνεύμα του, η ιδιοκτήτρια του Bronson ανησυχούσε για την επικείμενη χειρουργική επέμβαση. “Ο ουρανίσκος του Bronson ήταν ιδιαίτερα άσχημος – εκτεινόταν από το χέρι του μέχρι τη μαλακή υπερώα του. Ο χειρουργός με τον οποίο συνεργάστηκα ήταν λίγο επιφυλακτικός σχετικά με το αν θα αναλάμβανε αυτού του είδους το γενετικό ελάττωμα, αλλά ήθελε επίσης να δει αν θα τα κατάφερνε. Θα συνέχιζε να παρακολουθεί το ελάττωμα του Bronson, ώστε να μπορέσουμε να αποφασίσουμε μια μέρα για το χειρουργείο”.
Ο Bronson συνέχισε να πηγαίνει στη δουλειά κάθε μέρα με τη κτηνίατρό του και γρήγορα έγινε ο αγαπημένος του προσωπικού!
“Άρχισε να έχει εμμονή με το να βάζει τα πάντα στο στόμα του”.
Καθώς ο Bronson μεγάλωνε, μεγάλωσε και η σχισμή του. Η χειρουργική επέμβαση ήταν αναπόφευκτη.
Παρόλο που ήταν μια περίπλοκη περίπτωση, ο Bronson τα κατάφερε με την εγχείρηση!
Και κοιτάξτε τον τώρα!
“Εδώ είναι σήμερα με τη Layla, τη 12χρονη αδελφή του και τον Harley, τον 10χρονο αδελφό του border collie. Ο ιστός έχει επουλωθεί σχεδόν πλήρως, είναι σε θέση να παίζει με παιχνίδια, να μασάει, να κολυμπάει σε λίμνες, να πηγαίνει βόλτες, να μου φέρνει μπαστούνια… βασικά να ζει το υπόλοιπο της ζωής του ως ένα απόλυτα φυσιολογικό κουτάβι… Αγαπώ τα σκυλιά μου”.
