Νωρίτερα φέτος, ένας κάτοικος από την Καλιφόρνια βρήκε ένα γατάκι που χρειαζόταν βοήθεια. Ο σκύλος τους βγήκε στην αυλή και επέστρεψε φέρνοντας μαζί μια μικροσκοπική γούνινη μπαλίτσα. Ήταν μια γατούλα μόλις λίγων ημερών χωρίς μαμά ή άλλα αδέρφια γατάκια.
Η Jacqueline DeAmor, ιδρύτρια του Friends for Life Rescue Network, είδε μια ανάρτηση για γατάκι που χρειαζόταν ιατρική φροντίδα και προσφέρθηκε να το αναλάβει. Ο Adam και η Margaux, ανάδοχοι συνεργάτες της οργάνωσης, ξεκίνησαν για να πάνε το παραλάβουν.
“Όταν τον είδαμε για πρώτη φορά, καταλάβαμε ότι ήταν μαχητής. Νιαούριζε καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι το σπίτι, δίνοντάς μας να καταλάβουμε ότι ήταν εδώ για να μείνει”, μοιράστηκαν ο Adam και η Margaux.
Βρέθηκε μόνο του σε μια αυλή
Το γατάκι που ονομάστηκε Jellybean είχε μια σοβαρή πληγή από δάγκωμα στον ώμο του, αλλά με την κατάλληλη φροντίδα άρχισε να αναρρώνει.
“Όταν το πήρα, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να το βάλω σε μια θερμοκοιτίδα με ένα θερμαντικό μαξιλάρι, ώστε να μπορεί να ζεσταθεί. Στη συνέχεια τον τάισα το πρώτο του καλό γεύμα. Καθαρίσαμε το τραύμα και στη συνέχεια του δώσαμε αντιβιοτικά”, δήλωσε η Jacqueline.
Μέσα σε τρεις ημέρες, η πληγή του επουλώθηκε και ο Jellybean ήταν έτοιμος να γοητεύσει τους ανθρώπους του με τις αξιολάτρευτες ιδιορρυθμίες του.
Μετά από κάθε τάισμα, έβγαζε τη γλώσσα του προς τα έξω, παρουσιάζοντας το πιο χαριτωμένο μουτράκι ως έναν τρόπο να δείξει την ικανοποίησή του. Κοιμόταν ακόμη και με το στόμα ανοιχτό, ονειρευόμενος σνακ.
Βγάζει τη γλώσσα του όποτε είναι ευχαριστημένο και ευτυχισμένο
Ο Jellybean χρειάστηκε να ταΐζεται με σύριγγα κάθε ώρα για ένα διάστημα, καθώς δεν μπορούσε να φάει. Ήταν τόσο χαρούμενος που τον περιποιήθηκαν που έβγαζε τη γλώσσα του προς τα έξω.
“Για περίπου δύο μήνες, τον φροντίζαμε κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ δουλεύαμε από το σπίτι, (και η Jacqueline ανέλαβε να το φροντίζει τη νύχτα). Τον παίρναμε στις επτά κάθε πρωί, και εκείνη τον έπαιρνε όταν επέστρεφε στο σπίτι της (από τη δουλειά)”, συμπλήρωσαν ο Adam και η Margaux.
“Μετά από μερικές εβδομάδες, άρχισε να τρώει μεγαλύτερα γεύματα και έφτασε σε ένα υγιές βάρος! Όσο ιδιότροπος και αν ήταν με το μπιμπερό, χρειάστηκε πολλής καιρός μέχρι να απογαλακτιστεί! Δεν εγκατέλειψε το μπιμπερό του μέχρι σχεδόν τις επτά εβδομάδες”.
Μόλις ο Jellybean έμαθε να περπατάει και να πηδάει, μετατράπηκε σε μια μπάλα ενέργειας. Ήταν πολύ δραστήριος και παιχνιδιάρης και συνεχώς σε επιφυλακή για προβλήματα.
“Δεδομένου ότι ήταν ένα μοναχικό γατάκι και δεν είχε φίλους, του κρατούσαμε εναλλάξ από το υπνοδωμάτιο συντροφιά”, είπαν ο Adam και η Margaux.
“Συνήθιζε να κουλουριάζεται δίπλα μας καθώς δουλεύαμε και να κοιμάται για ώρες. Οι αγκαλιές ήταν πραγματικά ένα από τα αγαπημένα του πράγματα. Μόλις τον σκεπάζαμε, κουλουριαζόταν αμέσως και αποκοιμιόταν”.
Όταν ένας πιθανός ιδιοκτήτης έδειξε ενδιαφέρον να υιοθετήσει τον Jellybean, χάρηκαν πολύ για τον μικρό. “Αφού μιλήσαμε μαζί του, ξέραμε ότι ήταν η τέλεια επιλογή“. Παρακολουθούσε την ανάρρωση του Jellybean από την αρχή και τον είχε αγαπήσει.
“Ένιωσε σαν στο σπίτι του. Έχει έντονη προσωπικότητα για ένα τόσο μικρό γατάκι. Έχει εμμονή να βλέπει βίντεο”, δήλωσε ο νέος ιδιοκτήτης του Jellybean.
“Τον αφήνουμε πέντε λεπτά μπροστά από την οθόνη πριν τον ύπνο και παρακολουθεί με προσήλωση. Πρέπει πάντα να βρίσκεται στο επίκεντρο όλων όσων κάνετε”.
Τώρα που ο Jellybean έχει πολλά αιλουροειδή αδέρφια για να καβγαδίζει μαζί τους, έχει αποκτήσει μια έντονη προσωπικότητα.
Αλλά μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ – ο Jellybean συνεχίζει να βγάζει τη γλωσσίτσα του για να δείξει στους ανθρώπους του πόσο χαρούμενος και ικανοποιημένος είναι.
“Ο Jellybean είναι τόσο ευτυχισμένος στο παντοτινό του σπίτι με τους ιδιοκτήτες του και όλα τα νέα αδέρφια του”, δήλωσαν ο Adam και η Margaux.
“Αφού περάσαμε σχεδόν δύο μήνες παρακολουθώντας τον από κοντά (στην ανάδοχη οικογένεια), πλέον τον βλέπουμε να μεγαλώνει από μακριά”.
