Πράγματι, λίγοι άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν ένα ετοιμοθάνατο ζώο, ακόμη και αν γνωρίζουν ότι μπορούν να μείνουν μαζί του για λίγο καιρό. Ο κύριος λόγος γι’ αυτό, λένε, είναι ότι δεν μπορούν να αντέξουν την απώλεια και δεν θέλουν να εμπλακούν συναισθηματικά. Η ιδέα του να έχεις το δικό σου σκύλο σε αυτή την κατάσταση είναι διαφορετική από το να έχεις ένα ζώο που φέρνουν από ένα καταφύγιο ή το δρόμο να πεθαίνει στο σπίτι. Ωστόσο, είναι το ίδιο.
Η αξιαίπενη πράξη
Στην πόλη Crystal Lake, στο Ιλινόις των ΗΠΑ, υπάρχει ένα ζευγάρι, η Jenny Leach και ο σύζυγός της. Είναι και οι δύο φιλάνθρωποι και, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, κάνουν αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν θα έκαναν. Αναλαμβάνουν ένα σκυλάκι που βρίσκεται στα τελευταία στάδια του καρκίνου και σύντομα θα πεθάνει.
Με απίστευτη αγάπη και φροντίδα, αυτός ο σκύλος θα πεθάνει σε ένα σπίτι δίπλα σε αυτούς τους δύο ανθρώπους. Διαφορετικά, θα πέθαινε σε ένα κλουβί του καταφυγίου ή, το πιο πιθανό, θα του έκαναν ευθανασία.
Μια γυναίκα βρίσκει έναν σκύλο με καρκίνο στο δρόμο, τον παίρνει σπίτι και ζει καλά μέχρι να πεθάνει!
Η Leach απεικονίζεται με τον 12χρονο Theo, ο οποίος βρήκε τον σκύλο σε άθλια κατάσταση στο πάρκινγκ του εμπορικού κέντρου Joliet.III.Walmart. Η ίδια αναφέρει: “Ο Theo έχει έναν κακοήθη όγκο στην κοιλιά του. Ο κτηνίατρος είπε ότι ο Theo δεν έχει πολύ χρόνο ζωής, αλλά δεν ήξερε πόσο. Και παρά τα όσα περνάει, είναι ευτυχισμένος.
Προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε να ζήσει καλά και να κάνει πράγματα για όσο χρόνο του απομένει. Πολλοί άνθρωποι μάλιστα θέλουν να κάνουν κάτι γι’ αυτόν. Ένα άτομο μας ζήτησε να τον πάμε μια βόλτα με σκάφος στη λίμνη, ένα άλλο σε ένα καμπριολέ και ένα άλλο σε ραντεβού με τον σκύλο του. Είναι όλοι τους πολύ καλοί”.
Ζει χαρούμενες στιγμές
Η Leech στη σελίδα της στο Facebook ανεβάζει καθημερινά φωτογραφίες του Theo και μοιράζεται τις όμορφες και πολύτιμες στιγμές του με τους διαδικτυακούς φίλους της, που είναι και φίλοι πλέον του σκύλου. “Δεν γνωρίζουμε το παρελθόν του. Τι του έχει συμβεί και πώς έζησε. Όμως η αγάπη και η στοργή που μπορούν να του δοθούν έστω και τώρα του δίνουν μια δεύτερη ευκαιρία στο να ζήσει, έστω και λίγο, μια υπέροχη ζωή”, θα πει η ίδια.
Εμείς λέμε μπράβο που υπάρχουν αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι.
