Οι σκύλοι είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να κάνουν φιλίες με άλλα είδη εκτός από εμάς και τα δικά τους. Κάποτε οι άνθρωποι πίστευαν ότι ένας σκύλος και μια σπιτόγατα δεν μπορούν να τα πάνε καλά μεταξύ τους, αλλά έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που αυτό διαψεύστηκε.
Οι σκύλοι είναι εξαιρετικά κοινωνικά ζώα και υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι μπορούν να γίνουν φίλοι με άλλα ζώα, όπως πάπιες, σκαντζόχοιρους, ακόμα και τίγρεις!
Οι σκύλοι μερικές φορές δυσκολεύονται να γίνουν φίλοι με τις γάτες του σπιτιού, και αν μιλάμε για μεγαλύτερες γάτες, φαίνεται να είναι ακατόρθωτο.
Ωστόσο, μόλις δείτε την ιδιαίτερη σχέση της Chelsea και του Hunter, σίγουρα θα αλλάξετε γνώμη.
Τον Hunter, το μικρό τίγρη της Βεγγάλης, φρόντισαν εθελοντές από το καταφύγιο άγριας ζωής στην Πρετόρια της Νότιας Αφρικής. Αυτό το μικρό είχε ήδη περάσει δύσκολα όταν η ίδια του η μητέρα άρχισε να το απορρίπτει λίγες μέρες μετά τη γέννησή του.
“Πιστεύουμε ότι ο Hunter γεννήθηκε σε μια στιγμή που το θηλυκό πρέπει να αισθάνθηκε με κάποιο τρόπο εκτεθειμένο, καθώς τον απέρριψε”, εξήγησε η Ανθέα Μιχαλέτος, μία από τους εθελοντές του καταφυγίου.
Το προσωπικό δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να μετριάσει την επιθετική συμπεριφορά της μητέρας προς τον Hunter, οπότε δεν είχαν άλλη επιλογή από το να τον πάρουν από τη μητέρα του. Οι εθελοντές ήταν αυτοί που λειτούργησαν ως μητέρες του Hunter, ταΐζοντας, καθαρίζοντας και φροντίζοντας την ανάπτυξή του. Το μικρό τίγρη ένιωσε άνετα και είχε ήδη συνηθίσει να βλέπει τους ανθρώπους γύρω του να το φροντίζουν.
Όπως κάθε νεαρό κουτάβι, θα λαχταρούσε τελικά να βρει φίλους, αλλά δεδομένου ότι δεν υπάρχουν άλλα τίγράκια στην ηλικία του, προσπάθησαν να το γνωρίσουν στην Chelsea, ένα κουτάβι γερμανικού πόιντερ που μεγάλωσαν. Η Chelsea ήταν μόλις τρεις εβδομάδες μεγαλύτερη από τον Hunter, γεγονός που την καθιστά ιδανική υποψήφια για φίλη και δεν έκαναν λάθος.
Ο Hunter και η Chelsea έγιναν αχώριστοι
Όλοι έμειναν έκπληκτοι με το πόσο γρήγορα τα βρήκαν. Περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους μαζί παλεύοντας και τρέχοντας στο καταφύγιο, φυσικά με την επίβλεψη του φροντιστή τους.
Κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα, το παιχνίδι τους τελικά τελείωνε και έπρεπε να χωριστούν. Και οι δύο ένιωθαν αρκετά μόνοι όταν συνέβαινε αυτό. Παρόλο που, γι’ αυτούς, αύριο είναι μια άλλη μέρα, και οι δυο τους ανυπομονούσαν να παίξουν ξανά ο ένας με τον άλλον.
“Τα πρωινά, όταν βγάζω την Chelsea έξω, τρέχει στο κλουβί του και τον χαιρετάει”, είπε η Anthea.
Δυστυχώς, μετά από μερικούς ακόμη μήνες, έπρεπε να τους χωρίσουν οριστικά.
Δυστυχώς, η φιλία τους μάλλον θα τελειώσει όταν ο Hunter φτάσει στην ηλικία των έξι μηνών. Το προσωπικό ανησυχεί ότι θα αποτελέσει κίνδυνο για την Chelsea αν συνεχίσουν να τους αφήνουν να παίζουν. Αλλά πριν συμβεί αυτό, τους αφήνουν να αγαπήσουν κάθε στιγμή ως παιχνιδιάρηδες κολλητοί φίλοι.
