Ο Willie Ortiz αισθάνθηκε την καρδιά του να σφίγγει το 1995, όταν είδε τον πόνο των άγριων και αδέσποτων γατών στην περιοχή του Κονέκτικατ.
“Έβλεπα τις γάτες που κακοποιούνταν, παραμελούνταν και πεινούσαν συνεχώς”, λέει ο Willie, 79 ετών σήμερα και κάτοικος του East Hartford. “Προσευχόμουν, ελπίζοντας ότι θα υπήρχε τρόπος να τις βοηθήσω”.
Υπήρχε ένα μεγάλο πρόβλημα: ο Γουίλι χρειαζόταν χρήματα για να ταΐσει, να στειρώσει και να στειρώσει όλες αυτές τις μερικές δεκάδες γάτες της περιοχής του Χάρτφορντ. Έτσι, ίδρυσε το CT Feral Cats Metal for Meals, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση 401(c)(3) που συλλέγει παλιοσίδερα για να τα πουλήσει έναντι μετρητών που παρέχουν τα χρήματα για τις γάτες.
Εδώ και περίπου 25 χρόνια, ο Willie (ή ένας πληρωμένος αντικαταστάτης του, αν δεν είναι σε θέση) κυκλοφορεί στην περιοχή του Χάρτφορντ και παρέχει τροφή για τις αποικίες άγριων και αδέσποτων γατών. Τώρα, εξυπηρετεί περίπου 45 έως 55 γάτες που ζουν κοντά σε 17 στάσεις – ένα έργο που κοστίζει περίπου 300 δολάρια κάθε 10 ημέρες, το οποίο χρηματοδοτείται από την πώληση παλιοσίδερων που είτε συλλέγει είτε παίρνει ως δωρεά.
Κάθε βράδυ, ο Γουίλι βάζει κάτω 72 κονσέρβες υγρής γατοτροφής και μερικές φορές πρόσθετη τροφή.
“Συνεχίζω να κατεβαίνω στο ίδιο μέρος”, λέει ο Γουίλι, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε το 2004 από τη δουλειά του ως συγκολλητής στο τμήμα μηχανολογίας ενός νοσοκομείου του Χάρτφορντ. “Με περιμένουν, ακούνε το αυτοκίνητό μου και βγαίνουν αμέσως έξω.
“Με βροχή, χιόνι, άνεμο – όποιος κι αν είναι ο καιρός, πάω”, λέει ο Willie, ο οποίος κατάγεται από το Πουέρτο Ρίκο και μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1960.
Ζητώντας βοήθεια
Το 2016 ξεκίνησε μια εκστρατεία GoFundMe – και σήμερα έχει συγκεντρώσει χρήματα από περισσότερους από 7.000 δωρητές. Καθώς διαδίδεται το έργο του, ο Willie συνεχίζει να λαμβάνει δωρεές ακόμη και από άλλες χώρες.
Η Kathleen Schlentz, μακροχρόνια φίλη του Willie και γραμματέας της οργάνωσης CT Feral Cats Metal for Meals, κάνει τη γραφειοκρατία της οργάνωσης και γράφει ιστορίες στη σελίδα GoFundMe. Αυτή και ο σύζυγός της, Bill, είναι στενοί φίλοι του Willie και της συζύγου του, Aleja.
“Απλώς σέβομαι πολύ τον Willie και είναι πολύ ταπεινό να τον έχω φίλο”, λέει η Kathleen.
Δεν ήταν λάτρης των γατών μέχρι που προέκυψε αυτό το έργο- αλλά τώρα, έχει δύο γατάκια και είχε μέχρι και έξι. Η Kathleen και ο σύζυγός της ρωτούν ο ένας τον άλλον: “Με τι γελούσαμε πριν αποκτήσουμε γάτες;”. Κάποιοι από τους φίλους της έχουν επίσης υιοθετήσει γάτες που διέσωσε ο Willie.
“Ο Γουίλι έχει πραγματικά μαλακώσει την καρδιά μου”, λέει η Κάθλιν. “Είμαι πολύ χαρούμενη που συμμετέχω σε αυτό”.
Βοήθεια μέχρι τέλους
Οι περισσότερες γάτες είναι άγριες και όχι φιλικές αδέσποτες, αλλά μετά από περίπου πέντε χρόνια, ακόμη και οι άγριες άρχισαν να εμπιστεύονται τον Γουίλι και τον άφηναν να τις αγγίζει περιστασιακά. Όταν συναντά μια φιλική γάτα, βάζει τη γατούλα σε ένα μεταφορέα και τη δίνει σε μια οργάνωση διάσωσης που τη βάζει για υιοθεσία. Επίσης, παγιδεύει άγριες γάτες και τις πηγαίνει να στειρωθούν και να λάβουν άλλη κτηνιατρική φροντίδα.
Ο Γουίλι σχεδιάζει να ταΐζει και να εξυπηρετεί τις γάτες του Χάρτφορντ για το υπόλοιπο της ζωής του και έχει αφήσει οδηγίες ώστε όσα χρήματα απομείνουν μετά το θάνατό του να πηγαίνουν στη διάσωση ζώων. Ο Willie λέει ότι θεωρεί την αποστολή του πνευματική του διακονία.
“Προσεύχομαι για να το κάνω”, λέει. “Το κάνω για (τον Θεό) και όχι για μένα”.
