Τέσσερα νεογέννητα γατάκια βρέθηκαν στην πίσω αυλή ενός κατοίκου χωρίς να φαίνεται η μητέρα τους. Ήταν εξαιρετικά μικροσκοπικά και η μαμά τους δεν επέστρεψε ποτέ για αυτά.
Ο κάτοικος απευθύνθηκε στο Orphan Kitten Club, μια οργάνωση διάσωσης γατών που εδρεύει στην κομητεία του Σαν Ντιέγκο, στην Καλιφόρνια. “Όταν άκουσα ότι τα γατάκια ήταν μόλις λίγων ωρών και είχαν μείνει χωρίς μαμά, κατευθύνθηκα αμέσως εκεί για να τα παραλάβω”, δήλωσε η Yige, συντονίστρια του Orphan Kitten Club. “Βρέθηκαν στην αυλή πρόωρα νεογνά και η μαμά τους έφυγε αμέσως μόλις γέννησε”.
Φοβήθηκε ότι το μικρόσωμο γατάκι δεν θα τα κατάφερνε
Ένα από τα γατάκια ήταν εξαιρετικά μικρό σε σύγκριση με τα υπόλοιπα της γέννας. Ήταν τόσο αδύνατο και κρύο στην αφή. Η Yige αμέσως έβαλε τα χέρια της πάνω στο σώμα του για να το ζεστάνει.
“Πέρασα περίπου 20 λεπτά στο αυτοκίνητό μου ζεσταίνοντάς τον πριν αισθανθώ αρκετά ασφαλής για να κάνω την διαδρομή προς το σπίτι. Η ζεστασιά είναι το πιο σημαντικό πράγμα για ένα νεογέννητο γατάκι”.
Το μικρόσωμο γατάκι, ο Denim, ήταν από την αρχή πολεμιστής. Αφού το καθάρισε και έβαλε σιγά-σιγά λίγη τροφή σε αυτή τη μικροσκοπική κοιλιά, ο Denim άρχισε να ζωηρεύει, αλλά τα πράγματα ήταν ακόμα δύσκολα. Η Yige συνέχισε να παρέχει φροντίδα όλο το εικοσιτετράωρο, κάνοντας ό,τι περνούσε από το χέρι της για να τον σώσει.
“Ήταν ο πιο σκληρός μικρός μαχητής. Εκείνη την πρώτη εβδομάδα, έμενα ξύπνια μαζί του κάθε βράδυ, γιατί φοβόμουν ότι θα τον έχανα αν κοιμόμουν”, μοιράστηκε η Yige.
“Υπήρχαν τόσες πολλές φορές που πίστευα ότι δεν θα τα κατάφερνε”.
Μετά από λίγες ημέρες σίτισης με σωλήνα και επίπονης φροντίδας, ο Denim άρχισε να παίρνει βάρος και μάλιστα ανακάλυψε τη νέα του ενέργεια. Έξι ημέρες μετά την ανάδοχη φροντίδα, το μικρό γατάκι ξεπέρασε τα 100 γραμμάρια και βγήκε επίσημα από τη μηχανική υποστήριξη.
Καθώς μεγάλωνε, παρατήρησαν ότι τμήματα του τριχώματός του άρχισαν να αλλάζουν χρώμα
“Το ανέπτυξε λόγω του ότι ήταν εξαιρετικά άρρωστος την πρώτη εβδομάδα της ζωής του”, δήλωσε η Yige.
“Ο κτηνίατρός μας υποψιάζεται ότι υπέστη σηψαιμία. Την πρώτη εβδομάδα σιτιζόταν με σωλήνα κάθε 1-2 ώρες και λάμβανε φάρμακα και φροντίδα”.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάρρωσής του, ο Denim ήταν αχώριστος με έναν από τους συνομήλικους του, ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του.
Κάθε φορά που χρειαζόταν μια αγκαλιά ή υποστήριξη, ο αδελφός του Corduroy εμφανιζόταν δίπλα του σαν να ήθελε να τον εμψυχώσει και να προσπαθήσει να τον παρηγορήσει.
“Ο Corduroy ήταν ο ακλόνητος προστάτης του Denny από την πρώτη μέρα”.
Κάθε φορά που ο Denim δεν αισθανόταν καλά ή πήγαινε προς το χειρότερο, ο Corduroy ερχόταν να τον σώσει.
“Προετοιμαζόμουν για το χειρότερο κάθε φορά που οι καρδιακοί παλμοί του Denim επιβραδύνονταν. Παρατήρησα ότι σχεδόν κάθε φορά που συνέβαινε αυτό, ο Corduroy ερχόταν και έσπρωχνε το σωματάκι του Denim και οι καρδιακοί του παλμοί ανέβαιναν αμέσως”.
Με τη βοήθεια της ανάδοχης οικογένειάς του και την άνευ όρων αγάπη του αδελφού του, ο Denim τελικά διπλασίασε το βάρος του. Εξακολουθούσε να είναι ο μικρότερος, αλλά ό,τι του έλειπε σε μέγεθος, το αναπλήρωνε με την προσωπικότητά του.
Ο Denim εξελίχθηκε σε ένα παιχνιδιάρικο, ατίθασο μικρό σκανταλιάρη.
Όταν έγινε εννέα εβδομάδων, το μικρό γατάκι ήταν επιτέλους αρκετά μεγάλο για το επόμενο κεφάλαιο της ζωής του – το παντοτινό του σπίτι.
“Βρήκε πολλή παρηγοριά από τον αδελφό του Corduroy και τελικά υιοθετήθηκαν μαζί”, δήλωσε η Yige.
“Είμαι τόσο περήφανη για το πόσο μακριά έχουν φτάσει από την ημέρα που τους πήρα ως άρρωστα πρόωρα μωρά”, δήλωσε η Yige.
“Το ταξίδι τους δεν ήταν εύκολο, αλλά μου δίδαξε μερικά πολύ σημαντικά μαθήματα: μερικές φορές πρέπει να επιβραδύνουμε και να παίρνουμε τα πράγματα μια μέρα, μια ώρα ή ένα βήμα τη φορά. Πρέπει να γιορτάζουμε τις μικρές νίκες και πρέπει πάντα να έχουμε ελπίδα”.
Τα δύο γατάκια (που μετονομάστηκαν σε Lestat και Laszlo) ζουν την καλύτερη ζωή με την παντοτινή τους οικογένεια που τα αγαπάει.
