Κάποιοι άνθρωποι αγαπούν τα κατοικίδιά τους άνευ όρων, καλώς ή κακώς, ενώ κάποιοι άλλοι υιοθετούν αυτά τα ζώα μόνο και μόνο για να τα διασκεδάσουν όταν είναι ακόμα δυνατά και χρήσιμα και στη συνέχεια τα παρατάνε ανελέητα όταν γεράσουν και εξασθενήσουν. Αυτοί οι μικρόψυχοι άνθρωποι είναι απίστευτοι, αλλά δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν παντού σε αυτόν τον κόσμο.
Τον βρήκαν παράλυτο στα σκουπίδια
Ο Γερμανικός Ποιμενικός σκύλος σε αυτή την ιστορία είχε κάποτε μια οικογένεια στην οποία πίστευε ότι ανήκε, μέχρι που γέρασε και παρέλυσε και τον ξεφορτώθηκαν σαν να πετάνε σκουπίδια. Αφού μετακόμισαν, ο ηλικιωμένος σκύλος εγκαταλείφθηκε στο παλιό τους σπίτι με ραγισμένη καρδιά και αμέτρητα προβλήματα υγείας. Έτσι, όταν η Gianna Serena Manfredi και άλλοι εθελοντές του Συλλόγου τον βρήκαν κοντά στο Bitonto, στο Μπάρι της Ιταλίας, ονόμασαν τον φτωχό σκύλο “Καρδιά”.
Ο Heart είχε προβλήματα με τα αυτιά, τη σπονδυλική στήλη και τα δύο πίσω πόδια του, αλλά το δυνατό αγόρι κατάφερνε να κινείται μόνο του. Ήταν ένας πραγματικός πολεμιστής.
Βρήκε χαρά τις τελευταίες ημέρες της ζωής του
Η Gianna και κάποιες άλλες γυναίκες είχαν σχηματίσει μια ομάδα με το όνομα “Οι απομακρυσμένες μητέρες” για να φροντίζουν εναλλάξ τον άτυχο σκύλο, και ο Heart ήταν τόσο ευτυχισμένος που βρήκε την αληθινή αγάπη τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Ωστόσο, αυτές οι μέρες δεν κράτησαν για πάντα. Μπορούσε να μείνει μαζί τους μόνο για ένα χρόνο.
Όταν έφτασε η ώρα του, η Γιάννα αποφάσισε να τον συνοδεύσει στο τελευταίο ταξίδι της ζωής του στη θάλασσα. Και ήταν απολύτως φανταστικό.
“Και πήγαμε στη θάλασσα, ήταν πανέμορφα. Ο άνεμος χάιδευε τα αυτιά μου, τα κύματα χτυπούσαν στα βράχια, ο ήχος της θάλασσας στη σιωπή του ακίνητου χειμώνα”, έγραψε η Gianna. “Ήταν μια πραγματική χαλάρωση που σχεδόν με πήρε ο ύπνος ξεχνώντας όλο τον πόνο της εγκατάλειψης από εκείνους που με αγαπούσαν λίγο, τον πόνο των πληγών που αρχίζουν να γίνονται αισθητές, τον πόνο που δεν μπορώ να τρέξω με το κουτάβι που κυνηγάει την πέτρα του”.
Η Heart πέθανε ειρηνικά λίγο αργότερα, γνωρίζοντας ότι αγαπήθηκε και αγαπήθηκε. Ήταν λυπηρό, αλλά τουλάχιστον πήγε σε έναν καλύτερο κόσμο όπου δεν θα τον παραμελούσαν πια.
