Ο δεσμός μεταξύ ενός σκύλου και του ιδιοκτήτη του είναι ένας δεσμός που είναι ακλόνητος. Και όταν ένας βετεράνος της Πολεμικής Αεροπορίας που έγινε βοηθός αρχηγού πυροσβεστικής, ο Daniel Hove, έλαβε για πρώτη φορά τη διάγνωση του καρκίνου του παγκρέατος, οι φίλοι και η οικογένειά του ήταν εκεί για να τον στηρίξουν – συμπεριλαμβανομένου του 11χρονου σκύλου του, Gunner.
Το πιστό σκυλάκι του Hove σπάνια έφευγε από το πλευρό του ιδιοκτήτη του.
Δυστυχώς, η διάγνωση πήρε πολλά από τον Hove κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων του. Μάλιστα, υπήρχαν πολλές φωτογραφίες με τους δυο τους αγκαλιασμένους μαζί, παρόλο που ο Gunner ήταν κι αυτός ένας σκύλος 90 κιλών. Δεν απομακρύνθηκε ποτέ από το πλευρό του Hove. Ήταν σαφές ότι ήταν αχώριστοι.
Όπως είπε η κόρη του Hove, Heather Nicoletti: “Ήταν τα καλύτερα φιλαράκια μέχρι το τέλος. Ήταν φίλοι στο κυνήγι, πήγαιναν παντού μαζί”.
Έκαναν πάντα τα πάντα ο ένας με τον άλλο, επομένως δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι τελικά ο Gunner αρρώστησε όταν ο Hove βρισκόταν στις τελευταίες του μέρες.
Η Nicoletti θυμάται ότι ο πατέρας της και ο Gunner ήταν πολύ συγχρονισμένοι, με τους δύο να αρρωσταίνουν μαζί.
Είπε: “Ο πατέρας μου δεν ανταποκρινόταν, ο σκύλος δεν ανταποκρινόταν. Έτσι, μόλις είδαμε πώς τα πήγαινε ο σκύλος -δεν κουνιόταν πια πολύ, δεν τα πήγαινε καλά- καταλάβαμε, ότι θα ερχόταν”.
Τότε ήρθε η μέρα που όλοι φοβόντουσαν. Η οικογένεια ήξερε ότι ήταν θέμα χρόνου να αφήσουν τον Gunner να φύγει και να αναπαυθεί. “Τηλεφώνησα στην κτηνιατρική κλινική στην οποία δούλευα”, είπε, “με έβαλαν αμέσως μέσα και τον πήγα γρήγορα εκεί, τον έβαλα να κοιμηθεί. Και περίπου μιάμιση ώρα αργότερα, έφυγε και ο πατέρας μου”.
Παρόλο που η Nicoletti ήταν αναστατωμένη για την απώλεια του πατέρα της, ήταν τουλάχιστον ευγνώμων που ο πατέρας της δεν χρειάστηκε να υποστεί την απώλεια του καλύτερου φίλου της. Η Nicoletti πίστευε ότι η ασθένεια και η απώλεια του Hove ήταν αυτή που κατέστρεψε τον σκύλο – αφού ο Hove και ο Gunner δεν άντεχαν να είναι μακριά ο ένας από τον άλλο.
“Είχα πει ότι δεν ξέρω τι θα είναι πιο τραυματικό γι’ αυτόν”, είπε. “Το να προσπαθήσεις να τον πάρεις μακριά για να τελειώσει -να τον κοιμήσεις- για να τερματίσεις τον πόνο του, ή αν τον αφήσεις να ζήσει μέχρι να πεθάνει ο μπαμπάς. Νομίζω ότι όπως και να ‘χει θα τον σκοτώσει. Ξέραμε ότι θα πήγαιναν μαζί. Απλά δεν ξέραμε ότι θα απέχουν ώρες μεταξύ τους”.
“Ο Gunner δεν θα μπορούσε να είναι χωρίς τον μπαμπά μου”, πρόσθεσε ο Nicoletti και είπε. “Νομίζω ότι επέλεξε να πάει μαζί του”.
Τουλάχιστον είχαν ο ένας τον άλλον στις τελευταίες τους μέρες. Και πρέπει να ήταν παρηγοριά για την οικογένειά τους να γνωρίζουν ότι ήταν μαζί στον ουρανό.
