Δεν έχει σημασία ποιος είσαι και ποιες είναι οι προτιμήσεις σου, σε όλους αρέσουν οι ταινίες και όσοι από εμάς αγαπάμε τα κατοικιδιάκια μας σίγουρα βλέπουμε και ταινίες με σκυλάκια και συγκινούμαστε με αυτές. Παρακάτω θα βρεις τις δέκα καλύτερες ταινίες που έχουν βγει ποτέ και έχουν πρωταγωνιστές σκύλους! Ειδικά με τις δύο πρώτες, δεν καταφέραμε να μην κλάψουμε.
Hachiko:Η ιστορία ενός σκύλου.
Η ιστορία του δεσμού ενός καθηγητή πανεπιστημίου και του σκύλου που φέρνει στο σπίτι.
Μάρλεϊ, ένας μεγάλος μπελάς.
Μια οικογένεια μαθαίνει σημαντικά μαθήματα ζωής από έναν αξιολάτρευτο αλλά παράλληλα άτακτο σκύλο.
Μπετόβεν.
Ένας σκύλος Αγίου Βερνάρδου γίνεται το επίκεντρο της προσοχής μιας αγαπημένης οικογένειας, αλλά έρχεται αντιμέτωπος με ένα κακό κτηνίατρο και τους μπράβους του.
Ανταρκτική: Στα όρια του αδύνατου.
Δύο εξερευνητές της Ανταρκτικής και μια ομάδα από σκύλους προσπαθούν να επιβιώσουν από το κρύο.
Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας.
Μια γυναίκα απαγάγει τα κουταβάκια προκειμένου να τα σκοτώσει για τη γούνα τους, αλλά στη συνέχεια αυτά παίρνουν εκδίκηση.
Ο Φίλος μου κι Εγώ.
Ένα αγόρι φέρνει έναν κίτρινο σκύλο στο σπίτι. Ο σκύλος αγαπάει την οικογένεια όσο και αυτοί, αλλά για πόσο μπορεί να διαρκέσει η αγάπη;
Λάσση.
Η ιστορία ενός αγοριού και του πιο αξιαγάπητου σκύλου στον κόσμο.
Ο Τετράποδος Φίλος μου.
Ένα ντροπαλό αγόρι που μεγαλώνει με τη βοήθεια του αγαπημένου του σκύλου.
Best in Show.
Μια πολύχρωμη σειρά από χαρακτήρες που ανταγωνίζονται στην εθνική επίδειξη σκύλων.
Το Απίθανο Ταξίδι.
Τρεις σκύλοι ξεφεύγουν από ένα ράντσο στην Καλιφόρνια για να βρουν τους ιδιοκτήτες τους στο Σαν Φρανσίσκο.
Ποια ταινία να διαλέξω
Θα μου επιτρέψεις να αφιερώσω λίγο ακόμη χρόνο να σου μιλήσω για το Χάτσικο. Όλες οι ταινίες που αναφέραμε είναι εκπληκτικές όμως αν πρέπει να δεις μία σήμερα, ξεκίνησε με αυτή: Τον Ιανουάριο του 1924, ο Χιντεσάμπουρο Ουένο, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, υιοθετεί ένα λευκό κουτάβι Ακίτα ηλικίας δύο περίπου μηνών το οποίο ονομάζει Χάτσικο (σημαίνει κυριολεκτικά: ο όγδοος ευοίωνος πρίγκηπας). Ο καθηγητής ζούσε μοναχικά στα περίχωρα του Τόκιο και μεγάλωσε τον Χάτσικο σαν πραγματικό φίλο και σύντροφο. Ήταν πραγματικά αχώριστοι και καθημερινά περπατούσαν μαζί μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια, όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για να πάει στο πανεπιστήμιο. Ο Χάτσικο πήγαινε κατόπιν σπίτι αλλά το απόγευμα ξαναγύριζε στον σταθμό, όπου περίμενε την επιστροφή του κυρίου του. Τον Μάιο του 1925, ο Χάτσικο συνόδευσε όπως πάντα τον καθηγητή στον σταθμό του τρένου και γύρισε σπίτι. Ο καθηγητής όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στον σταθμό, διότι κατά την διάρκεια μιας διάλεξης στο πανεπιστήμιο πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία. Ο Χάτσικο μετά ξαναγύριζε στον σταθμό, περιμένοντας στο ίδιο σημείο τον κύριό του κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του.
Γιατί αγαπώ τις ταινίες με σκύλους;
Εκτός από το απλό γεγονός ότι έχω μεγάλη αδυναμία στο σκυλάκι μου, αγαπώ τις ταινίες με σκύλους γιατί είναι πάντα τρυφερές και διδακτικές και έχουν να σου αφήσουν μια γλυκόπικρη γεύση στο τέλος τους. Οι ταινίες με σκύλους είναι από τα αγαπημένα μου χόμπι μιας και συχνά στα σκυλάκια βρίσκουμε όχι μόνο έναν πιστό φίλο και σύντροφο αλλά και μια παρέα που με τους ανθρώπους δεν μπορούμε να βρούμε.
