Ο ιός Canine Parvovirus 2 (CPV-2), επίσης γνωστός ως canine parvovirus και parvo, είναι ένας ιδιαίτερα μεταδοτικός ιός στην κοινότητα των σκύλων. Ενώ τα νεαρά κουτάβια ηλικίας κάτω των 4 μηνών και οι ανεμβολίαστοι σκύλοι διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από αυτόν τον θανατηφόρο ιό, ο παρβοϊός μπορεί να προσβάλει όλα τα σκυλιά όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων σκύλων, ειδικά εάν δεν έχουν εμβολιαστεί.
Ο παρβοϊός είναι, ευτυχώς, μια ασθένεια που μπορεί να προληφθεί (ως επί το πλείστον) λόγω του εμβολιασμού, αλλά εξακολουθεί να είναι μια από τις πιο σοβαρές ασθένειες που μπορεί να πάθει ένας σκύλος. Προσβάλλει κυρίως το γαστρεντερικό σύστημα και συχνά αποδεικνύεται θανατηφόρα, ιδίως χωρίς θεραπεία. Πρόκειται για έναν ιό που παραμένει πεισματικά στο περιβάλλον μας και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ελεγχθεί και να εξαλειφθεί, καθώς μεταδίδεται γρήγορα και εύκολα μεταξύ των σκύλων.
Ο ιός μπορεί να ζήσει σε πολλές διαφορετικές επιφάνειες και παραμένει στο περιβάλλον για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ενώ είναι ανθεκτικός σε πολλά προϊόντα καθαρισμού, στην υγρασία, στη ζέστη και στο κρύο.
Τι είναι ο παρβοϊός;
Ο CPV-2 είναι ένας εξαιρετικά μεταδοτικός ιός που εμφανίστηκε σε σκύλους στην Ευρώπη το 1976 και μέχρι το 1978 είχε εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, προκαλώντας ποικίλα σοβαρά συμπτώματα, όπως μυοκαρδίτιδα (φλεγμονή του καρδιακού μυός) και σοβαρή φλεγμονή του γαστρεντερικού σωλήνα. Ο ιός, μόλις προσβληθεί, πολλαπλασιάζεται στους λεμφαδένες του λαιμού και στις αμυγδαλές και στοχεύει ταχέως διαιρούμενα κύτταρα στον λεμφικό ιστό, τον μυελό των οστών, τον γαστρεντερικό σωλήνα και το μυοκάρδιο (καρδιακός μυς) στα πολύ νεαρά άτομα.
Δυστυχώς κάνει το σκύλο σας εξαιρετικά άρρωστο και τον θέτει σε κίνδυνο θανάτου εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα. Ακόμη και τότε, η ανάρρωση δεν είναι εγγυημένη.
Μπορούν οι ηλικιωμένοι σκύλοι να προσβληθούν από τον παρβοϊό;
Ναι, μπορούν. Σκύλοι κάθε ηλικίας μπορούν να κολλήσουν τον παρβοϊό, αν και είναι πιο συχνή στα κουτάβια και στους ενήλικες που δεν έχουν εμβολιαστεί. Η σοβαρότητα αυτής της ασθένειας είναι ο λόγος για τον οποίο το εμβόλιο κατά του παρβοϊού θεωρείται ένα από τα βασικά βασικά εμβόλια που πρέπει να κάνετε στο σκύλο σας, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Σημάδια του παρβοϊού
Τα σημάδια της ασθένειας από τον παρβοϊό συνήθως εκδηλώνονται μεταξύ 3 και 7 ημερών μετά τη μόλυνση από τον ιό. Ο λήθαργος είναι το πιο συνηθισμένο αρχικό σημάδι, με τα άλλα σημάδια που αναφέρονται παρακάτω να αναπτύσσονται και να ακολουθούν πολύ γρήγορα.
Σημειώνεται ότι ο εμετός και η διάρροια μπορεί να είναι σοβαρές και επιζήμιες, και η αφυδάτωση και το σοκ που προκαλούν στη συνέχεια, μαζί με τις εντερικές τοξίνες, αποτελούν συχνά την κύρια αιτία θανάτου σε περίπτωση που η ασθένεια φθάσει σε αυτό το στάδιο. Τα άλλα σημάδια του parvo περιλαμβάνουν:
- Λήθαργος
- Απώλεια της όρεξης
- Κοιλιακό άλγος
- Φούσκωμα
- Εμετός
- Διάρροια, συχνά με αίμα, με έντονη, πικάντικη οσμή
- Υψηλή ή χαμηλή θερμοκρασία
- Αφυδάτωση
- Αυξημένος καρδιακός ρυθμός
- Δυσκολία στην αναπνοή
Εάν παρατηρήσετε κάποιο από αυτά τα σημάδια και/ή υποψιάζεστε καθόλου parvo, πηγαίνετε αμέσως στον κτηνίατρό σας για βοήθεια και για να δώσετε στο σκύλο σας τις καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Ακόμη και αν ο σκύλος σας είναι εμβολιασμένος, ισχύουν οι ίδιες συμβουλές. Βεβαιωθείτε ότι αναφέρετε στον κτηνίατρό σας ότι ανησυχείτε για τον παρβοϊό, ώστε ο σκύλος σας να απομονωθεί από τα άλλα σκυλιά στο ιατρείο.
Πώς μεταδίδεται ο παρβοϊός;
Ο παρβοϊός είναι απίστευτα αποτελεσματικός και εξαπλώνεται ταχύτατα με πολλούς τρόπους, τόσο άμεσους (δηλαδή άμεση φυσική επαφή μεταξύ σκύλων) όσο και έμμεσους (δηλαδή μέσω του περιβάλλοντος, άψυχων αντικειμένων και ανθρώπων που έχουν έρθει σε επαφή με τον μολυσμένο σκύλο.
Ο παρβοϊός μεταδίδεται με μολυσμένα κόπρανα. Όταν ένας άλλος σκύλος έρθει σε επαφή με τα μολυσμένα περιττώματα είτε άμεσα είτε μέσω της γύρω βρωμιάς και του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονται ή βρίσκονταν τα μολυσμένα περιττώματα, ο ιός μπορεί να μεταδοθεί. Ο ιός αυτός είναι ανθεκτικός και μπορεί να υπάρχει στο περιβάλλον για έως και 7 μήνες σε μια μολυσμένη περιοχή, καθώς και να μπορεί να επιβιώσει σε άψυχα αντικείμενα όπως μπολ, επιφάνειες εργασίας, εργαλεία περιποίησης και λουριά.
Μεταδίδεται επίσης συνήθως από ένα σκύλο που μεταφέρει τον ιό στη γούνα του ή στα πόδια του, μολυσμένα κλουβιά, κλινοσκεπάσματα και ανθρώπινα παπούτσια. Δεν μεταδίδεται σε άλλους σκύλους με τον αέρα, καθώς δεν είναι αερομεταφερόμενος ιός, αλλά μπορεί ακόμα να αποβληθεί στα κόπρανα για έως και 8 εβδομάδες μετά την ανάρρωση από την ασθένεια.
Πώς μπορώ να προλάβω τον παρβοϊό στον σκύλο μου;
Αν και κάποια ανοσία μεταβιβάζεται στα κουτάβια από τις μητέρες τους μέσω του γάλακτος τους, δεν είναι αρκετή για να διατηρηθεί η προστασία από τον παρβοϊό μακροπρόθεσμα. Επομένως, απαιτείται εμβολιασμός κατά της νόσου και αποτελεί την καλύτερη μορφή άμυνας και προστασίας από αυτή τη φοβερή ασθένεια.
Αρχικά, στα κουτάβια γίνονται δύο γύροι εμβολιασμών κατά του παρβοϊού, συνήθως ξεκινώντας από τις 8 εβδομάδες. Αυτά χορηγούνται μαζί με άλλα βασικά εμβόλια. Οι ανεμβολίαστοι σκύλοι άνω των 12 εβδομάδων μπορεί να χρειάζονται μόνο έναν αρχικό γύρο εμβολιασμού κατά του παρβοϊού. Όλοι οι σκύλοι θα χρειαστούν στη συνέχεια μια αναμνηστική δόση όλων των βασικών εμβολίων ένα χρόνο αργότερα και στη συνέχεια είτε ετησίως είτε κάθε 3 χρόνια, ανάλογα με τον τύπο του εμβολίου που χρησιμοποιείται και τη χώρα στην οποία διαμένετε.
Τα εμβόλια δεν αποτελούν εγγύηση κατά της νόσου, αλλά μειώνουν δραστικά τις πιθανότητες να προσβληθεί ο σκύλος σας από τον ιό και είναι απίθανο να μολυνθεί από τον ιό σε περίπτωση που τον συναντήσει.
Μπορείτε να βοηθήσετε στην πρόληψη του σκύλου σας από το να κολλήσει parvo μένοντας μακριά από γνωστά μολυσμένα σκυλιά και μολυσμένες περιοχές και προσπαθώντας να μην συναναστρέφεστε με σκύλους που γνωρίζετε ότι δεν είναι εμβολιασμένοι ή σε περιοχές με γνωστά χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού.
Συμπέρασμα
Ο παρβοϊός είναι ένας εξαιρετικά μεταδοτικός ιός που προκαλεί πολύ δυσάρεστα συμπτώματα, ασθένεια και θάνατο εάν δεν αντιμετωπιστεί. Ευτυχώς, στις μέρες μας, υπάρχει αξιόπιστος εμβολιασμός που βοηθάει στην αρχική πρόληψη. Σε περίπτωση που ο σκύλος σας έχει την ατυχία να προσβληθεί από τον ιό, η έγκαιρη, άμεση και επιθετική κτηνιατρική θεραπεία είναι απολύτως απαραίτητη για να του δοθεί μια πιθανότητα ανάρρωσης.
