Η σκηνή είναι οικεία. Ένας σκύλος περπατάει χαρούμενος δίπλα στον κηδεμόνα του, η ουρά του αιωρείται υψηλά και οι ματιές του γεμίζουν ζωντάνια. Αυτό το θέαμα συχνά μας προκαλεί ένα αυθόρμητο ένστικτο: να πλησιάσουμε τον σκύλο, να του μιλήσουμε και να τον χαϊδέψουμε. Μας γεμίζει η ανυπομονησία να απολαύσουμε την παρουσία του και να μοιραστούμε αγάπη με ένα τέτοιο φιλικό πλάσμα. Ωστόσο, μια ερώτηση μας απασχολεί: Πραγματικά τους αρέσουν τα χάδια από έναν άγνωστο; Αισθάνονται την ίδια απόλαυση που νιώθουμε εμείς; Ας εξετάσουμε τη φύση των σκυλιών και πώς αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη επαφή για να βρούμε τις απαντήσεις.

Σεβόμαστε τη διάθεση του σκύλου

Σε ορισμένα σκυλιά αρέσει να κοινωνικοποιούνται και να αγκαλιάζονται, ακόμη και με ξένους, ενώ σε άλλα όχι. Η “γλώσσα του σώματός” τους δείχνει τη διάθεση, τις προθέσεις και τη συναισθηματική τους κατάσταση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το ίδιο ισχύει και για το γάβγισμά τους.

Όταν προσπαθεί να το αγγίξει, γυρίζει προς το μέρος του ή ξαπλώνει ανάσκελα στο έδαφος, αλλά δεν είναι επιθετικό, γεγονός που οδηγεί τον θεατή να υποθέσει ότι διασκεδάζει. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει πάντα. Μπορεί απλώς να το ανέχεται και οι κινήσεις του (στρέφοντας το κεφάλι ή το σώμα του στο πλάι) μπορεί να υποδηλώνουν ότι νιώθει άβολα και καταθλιπτικά. Το να ξαπλώνουν στο έδαφος και να δείχνουν την κοιλιά τους μπορεί να μην δείχνει απαραίτητα ότι εμπιστεύονται το άτομο που τα πλησιάζει, αλλά μπορεί να θέλουν να δείξουν με τον δικό τους τρόπο ότι κάτι τα ενοχλεί. Ως εκ τούτου, αν πιεστούν, μπορεί να αναπτύξουν επιθετική συμπεριφορά προς εμάς ή κάποιον άλλο στο μέλλον.

Δεν απολαμβάνουν όλα τα σκυλιά τα χάδια από αγνώστους

Έτσι, εν κατακλείδι, μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν αρέσει σε όλα τα σκυλιά να τα χαϊδεύουν ξένοι. Έτσι, ενώ μπορεί να θέλουμε να πλησιάσουμε έναν σκύλο για να του μιλήσουμε ή να τον χαϊδέψουμε, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε τη “γλώσσα του σώματός” του και τη διάθεση της αλληλεπίδρασης εκείνη τη στιγμή.