Έχουν γίνει πολλές έρευνες πρόσφατα σχετικά με το αν οι γάτες μας αγαπούν περισσότερο από ό,τι οι σκύλοι. Έρευνες στον τομέα αυτό έχουν διεξαχθεί σε διάφορα μέρη και υπό διάφορες συνθήκες. Οι πιο γνωστές μελέτες έχουν διερευνήσει την ασφαλή προσκόλληση των γατών στους ιδιοκτήτες τους.
Αγάπη γάτας: Το ερευνητικό πεδίο της μελέτης
Έχουν διεξαχθεί μελέτες για τη διερεύνηση της συμπεριφοράς των γατών ως προς το πόσο προσκολλημένες είναι στους ιδιοκτήτες ή τους φροντιστές τους.
Οι γάτες τοποθετήθηκαν σε δύο δωμάτια, το ένα με δύο καρέκλες, μία για τον ιδιοκτήτη και μία για έναν ξένο, καθώς και κάποια παιχνίδια. Τα παράθυρα ήταν κλειστά και η αλληλεπίδραση μεταξύ γάτας, ξένου και οικοδεσπότη βιντεοσκοπήθηκε και παρατηρήθηκε υπό διάφορες συνθήκες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι γάτες αντιδρούσαν πιο βίαια όταν έφευγαν οι ιδιοκτήτες τους, σε σύγκριση με τους ξένους. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν βρήκαν περαιτέρω ενδείξεις ότι ο δεσμός μεταξύ γάτας και ιδιοκτήτη είναι ένας ασφαλής δεσμός.
Έδειξαν ότι η συμπεριφορά των γατών στη μελέτη δεν υποδήλωνε ασφαλή δεσμό, αλλά δεν έλαβαν υπόψη τους ότι οι γάτες μπορούν να διαμορφώσουν διαφορετικά επίπεδα δεσμού και προσκόλλησης με τους ιδιοκτήτες τους. Ο αριθμός των μελετών δεν ήταν επίσης αρκετά αντιπροσωπευτικός ώστε να εξαχθούν βιαστικά συμπεράσματα.
Πράγματι, οι επιστήμονες που συμμετείχαν στις μελέτες υποστηρίζουν ότι είναι αδύνατο να πούμε με βεβαιότητα αν μια γάτα σχηματίζει κοινωνικό δεσμό με τον ιδιοκτήτη της και ότι αυτό καθορίζεται μόνο από την τυπική φροντίδα και προστασία που παρέχει ο ιδιοκτήτης στη γάτα.
Τι προκύπτει από αυτό;
Οι γάτες δεν προσκολλώνται στους ιδιοκτήτες τους όπως οι σκύλοι, αλλά μόνο από την άποψη ότι ο ιδιοκτήτης είναι ασφαλής. Οι γάτες σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή όταν βλέπουν την ασφάλεια και τη φροντίδα του ιδιοκτήτη τους, φαίνονται πιο ανεξάρτητες. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απολαμβάνουν μια σχέση με τους ιδιοκτήτες τους, αλλά ότι αναζητούν την ανθρώπινη συντροφιά για διαφορετικούς λόγους από ό,τι οι σκύλοι.
Αυτό το είδος της περίπτωσης στους σκύλους ήταν ένας σημαντικός λόγος για τον εντοπισμό τόσο του άγχους προσκόλλησης όσο και του άγχους αποχωρισμού, το οποίο οι σκύλοι συχνά βιώνουν επειδή ο ιδιοκτήτης στέκεται απλώς στην πόρτα. Αυτό δεν συμβαίνει με τις γάτες, καθώς δεν βιώνουν άγχος ή φόβο για την αποχώρηση του ιδιοκτήτη τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γάτες δεν νοσταλγούν τους ιδιοκτήτες τους όταν αυτοί λείπουν.
Ακόμα και στους κύκλους που αγαπούν τα ζώα και τις γάτες, δεν υπάρχει τέτοια σύνδεση μεταξύ των δύο. Αντίθετα, ο κοινωνικός δεσμός είναι ισχυρότερος στις ομάδες σκύλων. Αυτό συμβαίνει επειδή οι γάτες είναι μοναχικοί, ανεξάρτητοι κυνηγοί και δεν χρειάζονται τη συνοδεία ενός κοινωνικού, αιλουροειδούς κύκλου για να προστατευτούν. Οι σκύλοι μεγαλώνουν και δρουν σε αγέλες για να προστατευτούν.
Οι σκύλοι δρουν μαζί με τους ανθρώπους και ζουν πολύ περισσότερο. Οι γάτες, από την άλλη πλευρά, δεν ακολουθούν τους ανθρώπους στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Δημιουργούν, ωστόσο, ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς με τους ιδιοκτήτες τους και εκφράζουν τη στοργή τους με τη συμπεριφορά τους, κυρίως προς τους ιδιοκτήτες τους και όχι προς τους ξένους.
Μην αμφισβητείτε τη στοργή μιας γάτας, αλλά μην περιμένετε να δείξει στοργή με τον ίδιο τρόπο που δείχνουν οι σκύλοι. Έχουν τους δικούς τους μοναδικούς τρόπους να είναι αρεστοί και να συμπεριφέρονται με τρόπο που τους κάνει να νιώθουν ότι αγαπιούνται. Επίσης, να θυμάστε ότι κάθε γάτα είναι διαφορετική, τόσο ως προς τα χαρακτηριστικά της ράτσας όσο και ως προς την ιδιοσυγκρασία.
