Με τριγωνικό κεφάλι, τεντωμένα αυτιά, σκληρό ίσιο τρίχωμα και ουρά που κατσαρώνει στην πλάτη, το Jindo είναι μια πραγματική ράτσα τύπου Spitz. Αυτός ο στιβαρός, μεσαίου μεγέθους σκύλος είναι ενθουσιώδης κυνηγός και σφόδρα πιστός οικογενειακός σύντροφος.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα
Βάρος: 40 έως 50 κιλά (αρσενικό), 33 έως 42 κιλά (θηλυκό)
Ύψος: 19 ½ έως 21 ½ ίντσες (αρσενικό), 17 ½ έως 19 ½ ίντσες (θηλυκό)
Οικογένεια: Βόρεια
Ταμπεραμέντο
Σε εγρήγορση, άγρυπνος και έξυπνος, ο Jindo είναι προσεκτικός και προσεκτικός στην περιοχή του. Το ανεξάρτητο, τολμηρό Jindo είναι πιστό προς το αφεντικό του, αλλά συγκρατημένο και καχύποπτο με τους ξένους. Είναι ένα ευγενικό, προσεκτικό σπιτόσκυλο και τείνει να είναι τύπος σκύλου ενός ατόμου. Το Jindo ευδοκιμεί όταν έχει μια δουλειά να κάνει και τα καταφέρνει καλύτερα σε ένα αρκετά δραστήριο νοικοκυριό.
Συντήρηση και φροντίδα της ράτσας Jindo
Από τη φύση του σχολαστικά καθαρό, το Jindo έχει διπλό τρίχωμα που απωθεί τη βρωμιά και το νερό και δεν απαιτεί τίποτα περισσότερο από εβδομαδιαίο βούρτσισμα και περιστασιακό μπάνιο. Διαφορετικά, περιποιείται φυσικά, για να μην πω σχολαστικά, τον εαυτό του. Λάβετε υπόψη σας ότι το Jindo χάνει το τρίχωμά του δύο φορές το χρόνο, γεγονός που μπορεί να απαιτεί περισσότερο σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα ή σκούπισμα στο σπίτι από ό,τι συνήθως. Αθλητικό και ενεργητικό, το Jindo απαιτεί σημαντική σωματική και πνευματική διέγερση και διαπρέπει σε αθλήματα σκύλων όπως το κυνήγι με δόλωμα και η ευκινησία. Η σωστή κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση είναι απαραίτητη για αυτή την απαιτητική φυλή.
Υγεία και πιθανά προβλήματα
Σημαντικές ανησυχίες: Δ/Α
Μικρές ανησυχίες: Ανησυχία: Αλλεργίες και υποθυρεοειδισμός
Περιστασιακά: Καταρράκτης και δυσπλασία του ισχίου
Προτεινόμενες εξετάσεις: N/A
Διάρκεια ζωής: ~14 έτη
Ιστορία της φυλής
Το Jindo πιστεύεται ότι είναι το αποτέλεσμα διασταύρωσης μεταξύ σκύλων γηγενών στην Κορέα και σκύλων που έφεραν στην Κορέα οι Μογγόλοι κατά την εισβολή του 13ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της εισβολής, ο Κορεάτης βασιλιάς παραδόθηκε, αν και ορισμένοι από τους στρατούς του συνέχισαν να πολεμούν στο νησί Τζίντο, στα ανοικτά της νότιας ακτής της Κορέας. Τα σκυλιά που ανήκαν στους στρατιώτες απομονώθηκαν εδώ, όπου αναπτύχθηκε ένα καθαρό στέλεχος της φυλής. Το Jindo, όπως έγινε γνωστή η φυλή, απέκτησε δημοτικότητα και χρησιμοποιήθηκε ως κυνηγετικός και φύλακας σκύλος στην Κορέα. Η κορεατική κυβέρνηση ονόμασε το Jindo εθνικό θησαυρό το 1938 και το 1988, το Jindo παρέλασε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Το Jindo αναγνωρίστηκε από την United Kennel Club το 1998.
