Οι μέλισσες είναι από τα πιο κοινά έντομα στον κόσμο. Πάνω από 20.000 είδη καλύπτουν όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική. Μόνο στη Βόρεια Αμερική, υπάρχουν πάνω από 4.000 είδη μελισσών που κατοικούν σε όλη τη χώρα. Οι μέλισσες χαρακτηρίζονται από δύο κεραίες στο κεφάλι τους, έξι πόδια στον θώρακά τους, μια κοιλιά και δύο φτερά. Τρέφονται με ζάχαρη και λουλούδια πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, διανέμοντας γύρη μεταξύ των λουλουδιών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Αν και είναι γνωστό ότι οι μέλισσες τσιμπάνε, μόνο οι θηλυκές μέλισσες έχουν στην πραγματικότητα κεντρί, γεγονός που καθιστά τις επιθέσεις των μελισσών πολύ λιγότερο συχνές από ό,τι πιστεύεται. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα είδη μελισσών που είναι γνωστό ότι είναι πιο επιθετικά από τα υπόλοιπα. 
Αφρικανική μέλισσα
Ενώ είναι πανομοιότυπες στην εμφάνιση, οι αφρικανοποιημένη μέλισσες είναι πολύ πιο επιθετικές από τις παραδοσιακές μέλισσες.
Γνωστή και ως “μέλισσα-δολοφόνος”, η αφρικανοποιημένη μέλισσα (Apis mellifera scutellata) ζει κυρίως στην υποσαχάρια Αφρική. Πρόσφατα, η μέλισσα εισήχθη στο δυτικό ημισφαίριο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Ενώ οι αφρικανοποιημένες μέλισσες είναι πανομοιότυπες στην εμφάνιση με τις παραδοσιακές μέλισσες (Apis mellifera), είναι πολύ πιο επιθετικές στη φύση. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ένας πιθανός λόγος για αυτή τη διάκριση προέρχεται από τη διαφορά στον τρόπο με τον οποίο οι Ευρωπαίοι και οι Αφρικανοί μελισσοκόμοι συλλέγουν το μέλι. Η συγκομιδή του μελιού στους τελευταίους είναι ιστορικά πιο βίαιη.
Οι αφρικανικές μέλισσες γίνονται πιο βίαιες όταν προστατεύουν τη φωλιά τους. Συχνά επιτίθονται στους εισβολείς σε πολύ μεγαλύτερη ακτίνα από ό,τι άλλα είδη μελισσών. Λόγω του πολύ μικρού σώματός τους, ο θανατηφόρος χαρακτήρας τους προέρχεται από την τάση τους να επιτίθενται αριθμητικά και όχι από την ισχύ του δηλητηρίου τους ή την επιμονή κάθε μεμονωμένης μέλισσας. Οι μέλισσες αυτές έχουν σκούρο καφέ χρώμα και ωοειδές σχήμα, έξι πόδια και κίτρινες ρίγες. Συνήθως έχουν μήκος περίπου ενάμιση εκατοστό.
Μέλισσα ξυλουργός
Ενώ μόνο οι θηλυκές τσιμπάνε, οι αρσενικές μπορεί να είναι αρκετά επιθετικές, ιδίως όταν υπερασπίζονται τη φωλιά τους. Αυτές οι μέλισσες (Xylocopa) απαντώνται κυρίως στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες. Λίγες αποικίες βρίσκονται διάσπαρτες και στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές οι μέλισσες πήραν το όνομά τους λόγω της τάσης τους να σκάβουν μέσα στο ξύλο προκειμένου να χτίσουν φωλιές. Ενώ οι θηλυκές είναι οι μόνες που έχουν την ικανότητα να τσιμπήσουν, οι αρσενικές μέλισσες μπορεί συχνά να γίνουν επιθετικές όταν υπερασπίζονται τη φωλιά τους. Συχνά πετούν έξω από τη φωλιά και ορμούν σε άλλα έντομα και ζώα όταν αισθάνονται απειλή. Αν και το να σας τσιμπήσει θηλυκή μέλισσα είναι εξαιρετικά σπάνιο, τα τσιμπήματά τους είναι πολύ επώδυνα και αποτελεσματικά για την αποτροπή των θηρευτών.
Κοινές Μέλισσες
Τα επίπεδα επιθετικότητας στις μέλισσες μπορεί να ποικίλλουν από αποικία σε αποικία, αλλά οι αμυντικές τους ικανότητες όταν κινδυνεύουν είναι εντυπωσιακές. Οι ευρωπαϊκές μέλισσες (Apis mellifera) αναφέρονται πλέον και ως οικιακές μέλισσες. Αυτό οφείλεται στη μεγάλη παρουσία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι μέλισσες δεν είναι ευρέως γνωστές ως επιθετικές λόγω της διακύμανσης της επιθετικότητας μεταξύ των διαφόρων αποικιών. Ενώ οι μέλισσες ανταποκρίνονται πάντα σε διαταραχές ή απειλές, συχνά είναι λίγες σε αριθμό. Σε μεγαλύτερες αποικίες, οι μέλισσες έχουν σμήνη άμυνας που αναδεικνύουν με ακρίβεια το υψηλό επίπεδο επιθετικότητας των μελισσών. Έχουν μήκος περίπου μιάμιση ίντσα (τέσσερα εκατοστά) και ποικίλλουν σε χρώμα. Τα έντομα έχουν επίσης πέντε μάτια στην κορυφή του κεφαλιού τους.
Ευρωπαϊκή μέλισσα
Η Anthidium manicatum είναι ένα από τα πιο ευρέως διαδεδομένα είδη μελισσών. Μπορεί να βρεθεί σχεδόν σε όλες τις ηπείρους, εκτός από την Ανταρκτική. Οι μέλισσες είναι γνωστές ως σχετικά μοναχικές όσον αφορά την κατασκευή και την υπεράσπιση των φωλιών τους, καθώς κάθε μεμονωμένη θηλυκή μέλισσα είναι υπεύθυνη για την κατασκευή του δικού της σπιτιού και την ωοτοκία. Ωστόσο, οι αρσενικές μέλισσες είναι γνωστές για την ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά τους όταν υπερασπίζονται τις τοποθεσίες των λουλουδιών για τα θηλυκά.
Οι αρσενικές μέλισσες είναι τόσο επιθετικές επειδή υπερασπίζονται τις τοποθεσίες με την ελπίδα να ζευγαρώσουν με ένα θηλυκό. Αυτές οι μέλισσες έχουν μήκος συνήθως πάνω από ενάμισι εκατοστό. Έχουν φωτεινά κίτρινα σημάδια στο τριχωτό σώμα τους, και οι αρσενικές μέλισσες χουν πέντε αγκάθια στην κοιλιά τους προκειμένου να αποκρούουν τους θηρευτές. Οι θηλυκές μέλισσες είναι συνήθως μεγαλύτερες με λευκές τρίχες στην κάτω πλευρά της κοιλιάς τους που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή γύρης.
Άκεντρες μέλισσες
Η Trigona spinipes απαντάται συνήθως στη Βραζιλία και σε άλλες περιοχές της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής. Ενώ δεν μπορούν να τσιμπήσουν και το δάγκωμά τους είναι σχετικά ακίνδυνο, οι μέλισσες αυτές είναι γνωστό ότι είναι επιθετικές. Όταν απειλούνται επιτίθενται σε μαζικά σμήνη, βουίζοντας δυνατά προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τον θηρευτή. Η κύρια μέθοδος άμυνάς τους είναι η διείσδυση σε ανοιχτές οπές στο σώμα του επιτιθέμενου και η φωλιάση στα μαλλιά ή τη γούνα του.
Παρόμοια με την αφρικανική μέλισσα, η Trigona spinipes μπορεί να αισθάνεται τα χημικά ίχνη άλλων μελισσών και ειδών προκειμένου να τους επιτεθεί για πόρους ή εδαφικά ζητήματα. Αυτές οι μέλισσες έχουν κεχριμπαρένιο-καφέ χρώμα και καλύπτονται από τη μια άκρη μέχρι την άλλη με ασαφείς τρίχες. Έχουν μήκος περίπου μισό εκατοστό και διαθέτουν αρκετά αιχμηρά δόντια αντί για κεντριά.
![]()
Συμπέρασμα
Ενώ ορισμένα είδη μελισσών είναι γνωστό ότι είναι ιδιαίτερα επιθετικά, η ανησυχία για τα έντομα αυξάνεται λόγω ενός διαφορετικού ζητήματος. Πρόσφατα, ο πληθυσμός των μελισσών έχει μειωθεί δραστικά σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πιθανές αιτίες αυτού του κινδύνου είναι τα φυτοφάρμακα, η αποψίλωση των δασών, η κλιματική αλλαγή και οι επιβλαβείς γεωργικές πρακτικές. Αυτό είναι ανησυχητικό, διότι οι μέλισσες συμβάλλουν σημαντικά σε ένα ακμαίο περιβάλλον μέσω της αποτελεσματικής επικονίασης και της παραγωγής μελιού. 
