Ορισμένοι λόγοι είναι απολύτως φυσιολογικοί, ενώ άλλοι μπορεί να απαιτούν εξέταση από κτηνίατρο. Θα μπορούσαμε να μάθουμε πολλά από την αφοσίωση των γατών στην φροντίδα του εαυτού τους. Από τον τεμπέλικο υπνάκο μέχρι το να ξεσαλώνουν με τα παιχνίδια με catnip, σίγουρα ξέρουν πώς να ζουν την καλύτερη ζωή τους.
Γιατί λοιπόν οι γάτες γλείφονται;
Περίπου το 30 τοις εκατό της ημέρας μιας γάτας αφιερώνεται στην περιποίηση. Ενώ αυτό συνήθως συμβαίνει μετά τα γεύματα ή πριν κοιμηθεί, ο Anthony λέει ότι “η κανονική περιποίηση γίνεται οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και ο χρόνος που αφιερώνεται στη φροντίδα του τριχώματος ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό”.
Αυτή η αφοσιωμένη προσοχή είναι ο λόγος για τον οποίο οι γάτες σπάνια χρειάζονται μπάνιο. Η γλώσσα τους, που μοιάζει με γυαλόχαρτο και είναι καλυμμένη με μικροσκοπικές αγκάθια ή θηλές, βοηθάει να απλώνονται τα φυσικά έλαια στο δέρμα και σε όλη τη γούνα τους για να διατηρείται λείο και να απομακρύνονται τυχόν υπολείμματα που κατακάθονται στο τρίχωμα. Ανάλογα με τη φυλή, πρέπει επίσης να περιποιείστε τη γάτα σας για να διατηρήσετε στο ελάχιστο τις ψάθες και τα μπερδέματα. Αλλά ειλικρινά, η γλώσσα πολλαπλών χρήσεων μιας γατούλας συχνά αναλαμβάνει και το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ευπρεπισμού.
Το γλείψιμο βοηθά επίσης στη διανομή του σάλιου, το οποίο ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο για την ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Επειδή οι γάτες ιδρώνουν μόνο μέσω των ποδιών τους, το σάλιο που εξατμίζεται στη γούνα τους παρέχει ένα δροσιστικό αποτέλεσμα.
Όταν το γλείψιμο της γάτας δεν είναι φυσιολογικό
Έτσι, από τη μία πλευρά, το να γλείφονται πολύ οι γάτες ακούγεται σαν τυπική διαδικασία λειτουργίας. Από την άλλη, τι γίνεται αν δεν είναι; Ο Anthony λέει ότι “όταν η συμπεριφορά συμβαίνει πιο συχνά ή για μεγαλύτερη διάρκεια από ό,τι για την κανονική φροντίδα του τριχώματος”, πρόκειται για υπερβολική περιποίηση.
Για να καταλάβετε πότε η συμπεριφορά της γάτας σας φαίνεται να ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, ο Anthony συμβουλεύει να εξετάσετε τη γλώσσα του σώματός της.
“Το να γνωρίσετε το “φυσιολογικό” της γάτας σας μπορεί να σας βοηθήσει να προσδιορίσετε πότε τα πράγματα είναι “μη φυσιολογικά”. Η φυσιολογική περιποίηση δεν πρέπει να αφαιρεί τρίχες και δεν πρέπει να είναι εμμονική”, λέει. “Έχω ακούσει γάτες να γρυλίζουν όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να διακόψουν το ξέφρενο γλείψιμο του υπερβολικού καλλωπισμού. Επίσης, ένα τσίμπημα που ακολουθείται από γρήγορο γλείψιμο ή δάγκωμα μπορεί να είναι μη φυσιολογικό”.
Συμβουλεύει τους γονείς κατοικίδιων ζώων να προσέχουν για “κουρέματα”, δηλαδή όταν μια γάτα δαγκώνει ή βγάζει τρίχες σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Αν η γάτα σας γλείφει υπερβολικά, μπορεί επίσης να προκαλέσει αλλαγή χρώματος στο τρίχωμά της, που συνήθως καταλήγει σε καφετί απόχρωση.
Ακολουθούν μερικοί από τους κύριους λόγους για τους οποίους οι γάτες επιδίδονται σε υπερβολικό καλλωπισμό και γλείψιμο.
Αλλεργίες
Αν και συχνά σκεφτόμαστε περισσότερο ότι οι άνθρωποι είναι αλλεργικοί στις γάτες, οι αιλουροειδείς φίλοι μας είναι επιρρεπείς στις δικές τους αλλεργίες. “Οι γάτες αναπτύσσουν αλλεργίες στη γύρη, τη σκόνη, τις τροφές, ακόμη και στο ανθρώπινο τρίχωμα”, λέει ο Anthony. “Αντί για υγρά μάτια και φτέρνισμα, οι αλλεργίες συχνά εκδηλώνονται με υπερβολικό καλλωπισμό, μερικές φορές σε σημείο να καταστρέφονται τα επιφανειακά στρώματα του δέρματος”.
Πόνος
Ακριβώς όπως το γουργουρητό είναι μερικές φορές μια μέθοδος καταπράυνσης για τις γατούλες, έτσι και το υπερβολικό γλείψιμο μπορεί να είναι. Έτσι, οι γάτες μπορεί να περιποιούνται μια συγκεκριμένη περιοχή (ή ακόμα και άσχετες περιοχές) αν νιώθουν άβολα.
“Οι γάτες δεν μπορούν να κάνουν “μασάζ” σε περιοχές που είναι πολύ επώδυνες όπως οι άνθρωποι, οπότε το γλείψιμο είναι ο τρόπος τους να αντιμετωπίσουν τον υποκείμενο πόνο”, λέει ο Anthony. Αυτές οι συγκεκριμένες γουνοκεφαλές είναι συχνά πιο στωικές στις εκδηλώσεις πόνου, επίσης, οπότε το υπερβολικό γλείψιμο μπορεί να είναι σύμπτωμα κάποιου σοβαρότερου προβλήματος.
Οι επώδυνες καταστάσεις συχνά περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται σε:
- Αρθρίτιδα
- Κυστίτιδα (φλεγμονή της ουροδόχου κύστης)
- Γεμάτοι πρωκτικοί σάκοι
- Γαστρεντερικές παθήσεις
- Πληγές
- Τραύμα
Παρασιτικές λοιμώξεις
Ενώ αυτές είναι πιο συχνές στις γάτες εξωτερικού χώρου, ακόμη και οι γατούλες εσωτερικού χώρου είναι ευάλωτες στις επιπτώσεις των ευκαιριακών παρασίτων, όπως οι ψύλλοι και τα τσιμπούρια. Και παρόλο που τα ακάρεα είναι συνήθως ειδικά για κάθε είδος, ορισμένα από αυτά που προσβάλλουν τους σκύλους μπορούν επίσης να μολύνουν τις γάτες, με αποτέλεσμα την ψώρα.
Ο Anthony λέει ότι τοπαράσιτα όπως αυτά, όταν δεν προλαμβάνονται και δεν αντιμετωπίζονται σωστά, προκαλούν έντονο κνησμό που εκδηλώνεται με γλείψιμο ή ακόμη και τράβηγμα των τριχών. Οι δερματικές λοιμώξεις από ζυμομύκητες, δακτυλίτιδα ή βακτήρια μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε μια γατούλα με φαγούρα.
Δερματίτιδα
“Οι υπέρβαρες γάτες έχουν συχνά υγρή δερματίτιδα από κόπρανα ή ούρα που παγιδεύονται στη γούνα ή στις πτυχές του δέρματός τους”, λέει ο Anthony. “Αυτό μπορεί να κάνει τις γάτες να γλείφουν και να περιποιούνται υπερβολικά τις πατούσες, την κοιλιά και την πλάτη τους, επειδή συχνά δεν μπορούν να φτάσουν απευθείας στην προβληματική περιοχή”.
Υπερααισθησία των αιλουροειδών
Η υπερααισθησία των αιλουροειδών είναι μια νευρολογική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από υπερβολική αντίδραση σε φυσιολογικά ερεθίσματα (όπως το βούρτσισμα και το χάιδεμα), η οποία μπορεί να κάνει τις γάτες να γίνουν πολύ ευαίσθητες. Το αποτέλεσμα; Υπερβολικό γλείψιμο ή υπερβολικό καλλωπισμό. Η υπερααισθησία θα μπορούσε επίσης να είναι ένας λόγος για τον οποίο ορισμένες γάτες γλείφονται αφού τις χαϊδέψετε.
Ωστόσο, ένα άλλο ενδεχόμενο είναι πολύ λιγότερο ανησυχητικό: Αντιλαμβάνονται το άγγιγμά σας ως κοινωνική αλληλεπίδραση και οικοδόμηση σχέσεων, οπότε γλείφουν τον εαυτό τους (και ίσως εσάς!) ως απάντηση. Αυτή η αντίδραση σχετίζεται συχνά με το allogrooming, κατά το οποίο τα ζώα περιποιούνται το ένα το άλλο για να χτίσουν σχέση.
Άγχος
Οι γάτες μπορεί επίσης να γλείφονται περισσότερο από το συνηθισμένο αν βιώνουν άγχος λόγω άγχους, έλλειψης κοινωνικής αλληλεπίδρασης, μετακόμισης σε νέο σπίτι ή προβλημάτων υγείας, για να αναφέρουμε μερικά από αυτά. Το άγχος αποχωρισμού μπορεί επίσης να οδηγήσει σε υπερβολικό γλείψιμο.
Ο Anthony προειδοποιεί τους γονείς κατοικίδιων ζώων να συμβουλευτούν έναν κτηνίατρο για μια πλήρη εξέταση υγείας. “Το άγχος είναι ένας συχνά αναφερόμενος λόγος για τον οποίο οι γάτες γλείφουν ή περιποιούνται εμμονικά τον εαυτό τους, αλλά πρόκειται πραγματικά για μια ασυνήθιστη κατάσταση που διαγιγνώσκεται υπερβολικά”, λέει. “Σύμφωνα με την εμπειρία μου, οι περισσότερες γάτες που διαγιγνώσκονται με “ψυχογενή αλωπεκία” συχνά έχουν ανεπεξέργαστες αλλεργίες ή κάποιο άλλο πρόβλημα”.
Εάν υπάρχει λόγος να πιστεύετε ότι η γάτα σας έχει ψυχογενή αλωπεκία, η Anthony προσθέτει ότι αντιμετωπίζεται, τουλάχιστον εν μέρει, με τον εμπλουτισμό του περιβάλλοντος. “Ο περιβαλλοντικός εμπλουτισμός είναι κάτι πολύ σημαντικό για όλες τις γάτες”, λέει. “Μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από το άγχος και την πλήξη, που αποτελούν συχνά αναφερόμενες αιτίες για την ψυχογενή αλωπεκία”.
Προγραμματίστε χρόνο κάθε μέρα για διαδραστικό χρόνο ένας προς έναν με τον τριχωτό φίλο σας, καθώς τα παιχνίδια, τα παιχνίδια και η εκπαίδευση μπορεί να κάνουν τη διαφορά.
Φτάνοντας την αιτία για το γλείψιμο της γάτας
Με όλους αυτούς τους πιθανούς παράγοντες που συμβάλλουν, μπορεί μερικές φορές να είναι μια απογοητευτική διαδικασία για να πάρετε μια σωστή διάγνωση -ιδιαίτερα όταν ανησυχείτε τόσο πολύ για το υπερβολικό καλλωπισμό της γατούλας σας. Οι παθήσεις υγείας, όπως οι αλλεργίες, για παράδειγμα, περιλαμβάνουν εκτεταμένες δοκιμές και πολλαπλές προσπάθειες αποτελεσματικής αντιμετώπισης, που συχνά απαιτούν πιο εντατικές θεραπείες σε ορισμένες εποχές του έτους (για εποχικές αλλεργίες) ή αλλαγές στις τροφές (για τροφικές αλλεργίες). Ο Anthony σας ενθαρρύνει να είστε υπομονετικοί.
“Ορισμένες από τις αιτίες του υπερβολικού καλλωπισμού είναι αυτό που ονομάζουμε “διαγνώσεις αποκλεισμού”. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αποκλειστούν όλα τα υπόλοιπα. Αν η γάτα σας δεν βελτιώνεται, δεν πειράζει να ζητήσετε μια δεύτερη γνώμη, είτε από δερματολόγο είτε από ειδικό για αιλουροειδή”, λέει. “Η θεραπεία μπορεί να είναι δοκιμή και λάθος σε ορισμένες περιπτώσεις και τα φάρμακα και τα συμπληρώματα πρέπει να χορηγούνται μόνο υπό την καθοδήγηση κτηνιάτρου”.
