Ο Πέτρος Πολυχρονίδης ανακοίνωσε τον θάνατο του αγαπημένου του κατοικίδιου, του σκύλου του, Έλβις. Την Κυριακή, 24 Μαρτίου, ο γνωστός παρουσιαστής δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μια τρυφερή φωτογραφία του Έλβις, ανακοινώνοντας το θλιβερό γεγονός.
Στη λεζάντα της φωτογραφίας έγραψε: ” Η τελευταία μας φωτογραφία αλεπουδάκι. Ελπίζουμε να κάναμε όμορφη τη ζωή σου. Εσύ σίγουρα ομόρφυνες τη δική μας για πάντα. Αντίο γλυκέ μας Ελβις. 😢”
Ο Πέτρος Πολυχρονίδης είχε υιοθετήσει τον Έλβις τον περασμένο Ιανουάριο, όταν αυτός ήταν τριών ετών.
Η προηγούμενη οικογένειά του τον παράδωσε λόγω μετανάστευσης στο εξωτερικό και δεν μπορούσε να τον πάρει μαζί της.
“Ευχαριστούμε θερμά τους ανθρώπους που μας τον παρέδωσαν λόγω μετανάστευσης και μας εμπιστεύτηκαν τη ζωή του, επειδή δεν μπορούσαν να τον συνοδεύσουν στη νέα τους ζωή στο εξωτερικό”, είχε αναφέρει προηγουμένως.
Απώλεια κατοικίδιου
Η θλίψη για την απώλεια ενός αγαπημένου συντρόφου μπορεί να πάρει χρόνο. Η απώλεια ενός κατοικίδιου ζώου είναι μια οδυνηρή εμπειρία που μπορεί να πάρει πολύ χρόνο για να την επεξεργαστεί κανείς.
Η απώλεια ενός αγαπημένου κατοικίδιου ζώου είναι μια βαθιά συναισθηματική εμπειρία, που αφήνει ένα ανεξίτηλο κενό στη ζωή όσων αγαπούσαν τους τετράποδους συντρόφους τους. Οι δεσμοί που μοιραζόμαστε με τα ζώα μας είναι συνυφασμένοι με αναμνήσεις, γέλιο και την ανομολόγητη γλώσσα της άνευ όρων αγάπης.
Καθώς ο αναπόφευκτος κύκλος της ζωής παίρνει την πορεία του, ορισμένοι ιδιοκτήτες έρχονται αντιμέτωποι με ένα βαθύ ερώτημα: Πόσο καιρό πρέπει να περιμένει κανείς μετά την απώλεια ενός κατοικίδιου ζώου για να υποδεχτεί ένα άλλο στην καρδιά και το σπίτι του;
“Το πένθος απαιτεί πολλή διανοητική, σωματική και συναισθηματική ενέργεια – το ίδιο και το δέσιμο με ένα νέο κατοικίδιο”, λέει η Judith Harbour, κοινωνική λειτουργός κτηνιατρικής στο Schwarzman Animal Medical Center στη Νέα Υόρκη. “Αν ένα άτομο δεν είναι έτοιμο, μπορεί να μην έχει συναισθηματικό χώρο για το νέο κατοικίδιο ή για να θρηνήσει εκείνο που πέθανε. Αυτό μπορεί να περιπλέξει το πένθος και να δυσκολέψει τη συνέχιση της προσαρμογής στην απώλεια”.
