Είχε φτάσει από τη Σρι Λάνκα στις Φιλιππίνες το 1981 ως δώρο προς την τότε πρώτη κυρία των Φιλιππινών, Ιμέλντα Μάρκος.
Αρχικά ζούσε στον ίδιο χώρο με τον ελέφαντα Σίμπα
Την περασμένη Παρασκευή, αναφέρει η New York Post, η Μάλι είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια δυσφορίας. Έτριβε μάλιστα την προβοσκίδα της στον τοίχο, μια ένδειξη ότι πονούσε. Το πρωί της Τρίτης την βρήκαν ξαπλωμένη και να ανασαίνει βαριά. Παρά την αγωγή που της έδωσαν οι κτηνίατροι, ως το απόγευμα είχε πεθάνει.
Ο θάνατός της αποδόθηκε σε καρδιακή ανεπάρκεια. Στην νεκροτομή βρέθηκε ότι η αορτή της ήταν φραγμένη και ότι είχε καρκινικούς όγκους.
Εμφάνιζε ακόμη προβλήματα στα πόδια και τις αρθρώσεις τα οποία είναι συνηθισμένα σε ελέφαντες σε αιχμαλωσία που ζουν σε χώρους με τσιμέντο στο έδαφος.Η Μάλι ήταν περίπου 45-50 ετών. Οι ελέφαντες που ζουν στη φύση φτάνουν περίπου στα 70 έτη, ενώ σε αιχμαλωσία μέχρι και στα 80 χρόνια. Οι ασιατικοί ελέφαντες, πάντως, όπως η Μάλι, ζουν περίπου 55 χρόνια.
Τον θάνατο ανακοίνωσε ο δήμαρχος της Μανίλας Χάνεϊ Λακούνα, ο οποίος είχε αρκετές χαρούμενες παιδικές αναμνήσεις από τον ζωολογικό κήπο και τη Μάλι.
Για τον ελέφαντα είχαν παρέμβει η ανθρωπολόγος Τζέιν Γκούνταλ (η οποία έχει εργαστεί για δεκαετίες δίπλα σε χιμπατζήδες στην Αφρική), αλλά και ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ, ο οποίος είχε ζητήσει το 2013 από τις αρχές να μεταφερθεί η Μάλι σε ένα κέντρο για ζώα.
«Μάλι, λυπόμαστε, άξιζες κάτι καλύτερο», ανέφερε στην ανακοίνωσή της η οργάνωση PETA για την προστασία των ζώων. Προσθέτει ότι πολλές φορές είχε ζητήσει από τους υπευθύνους του ζωολογικού κήπου να φροντίσουν τα προβλήματα στα πόδια της Μάλι, αλλά τους αγνόησαν. Η απάντηση του ζωολογικού κήπου ήταν ότι η Μάλι έπρεπε να παραμείνει στην αιχμαλωσία, γιατί δεν γνώριζε πώς να ζήσει ελεύθερη.
