Αν η γάτα σας γνωρίζει τη φωνή σας, πιθανότατα σας αγνοεί επίτηδες. Όλοι είμαστε ένοχοι που μιλάμε στα κατοικίδιά μας με μια πιο απαλή φωνή – τόσο πολύ που οι γάτες μπορεί να είναι σε θέση να την αναγνωρίσουν.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, Γάλλοι ερευνητές πραγματοποίησαν τρεις σειρές δοκιμών χρησιμοποιώντας 16 γάτες. Διαπίστωσαν ότι οι γάτες όχι μόνο ανταποκρίνονται περισσότερο στη φωνή του ιδιοκτήτη τους από ό,τι στη φωνή ενός ξένου, αλλά μπορεί επίσης να είναι σε θέση να καταλάβουν πότε ο άνθρωπος τους μιλάει απευθείας σε αυτές. Γιατί; Εξαιτίας της ικανότητάς τους να διακρίνουν μεταξύ της κατευθυνόμενης από τη γάτα “φωνής του μωρού” του ιδιοκτήτη τους και της φωνής τους όταν μιλούν σε άλλους ανθρώπους.
Απόδειξη που δείχνει ότι υπάρχει δεσμός μεταξύ των γατών και των ανθρώπων
“Είναι μια ακόμη απόδειξη που δείχνει ότι υπάρχει δεσμός μεταξύ των γατών και των ανθρώπων. Και νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό να το έχουμε κατά νου, γιατί εδώ και δεκαετίες πιστεύουμε ότι οι γάτες είναι πολύ ανεξάρτητα πλάσματα, ότι θέλουν μόνο φαγητό και καταφύγιο και ότι δεν ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους”, δήλωσε στο Gizmodo η Charlotte De Mouzon, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Πριν από τη διεξαγωγή των δοκιμών, οι πειραματιστές κατέγραψαν τους ιδιοκτήτες να λένε προτάσεις που θα έλεγαν συνήθως στη γάτα τους χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικούς τόνους. Οι ιδιοκτήτες ρώτησαν πρώτα “Θέλεις μια λιχουδιά;” και “Θέλεις να παίξουμε;” χρησιμοποιώντας “ομιλία που κατευθύνεται από τη γάτα” (CDS) – δηλαδή baby talk. Είπαν επίσης “Τα λέμε αργότερα” και “Πώς είσαι;” σε CDS.
Στη συνέχεια επανέλαβαν αυτές τις φράσεις με τον τρόπο που θα μιλούσαν κανονικά σε έναν άλλο ενήλικα.
Οι ιδιοκτήτες καταγράφηκαν επίσης να λένε το όνομα της γάτας τους. Δεκαέξι γυναίκες -όχι οι ιδιοκτήτες των γατών- μίλησαν επίσης τα ονόματα των γατών σε ένα μικρόφωνο. Αυτές οι ηχογραφήσεις χρησιμοποιήθηκαν αργότερα στις δοκιμές.
Οι τρεις δοκιμές πραγματοποιήθηκαν όλες στο σπίτι της γάτας με την παρουσία τόσο του ιδιοκτήτη όσο και μιας ερευνήτριας, αλλά οι ιδιοκτήτες δεν αλληλεπιδρούσαν με τις γάτες τους κατά τη διάρκεια του πειράματος. Οι δοκιμές έγιναν στο σπίτι της γάτας για να αποφευχθούν συμπεριφορές που προκαλούν άγχος και οι οποίες θα ερχόντουσαν σε σύγκρουση με τη μελέτη λόγω της παρουσίας σε ένα νέο περιβάλλον.
Για να μετρήσουν το μέγεθος των αντιδράσεων της γάτας, οι πειραματιστές χρησιμοποίησαν βιντεοσκοπήσεις και ειδικό λογισμικό για την παρακολούθηση της διάρκειας των αντιδράσεων της συμπεριφοράς της γάτας πριν και μετά την αναπαραγωγή των ηχογραφήσεων. Αυτά τα ευρήματα έλαβαν στη συνέχεια ένα “σκορ συμπεριφοράς”. Όσο υψηλότερη ήταν η βαθμολογία, τόσο μεγαλύτερη ήταν η αντίδραση της γάτας στη συγκεκριμένη ηχογράφηση φωνής.
Να πώς εξελίχθηκαν οι δοκιμές:
Αρχικά, οι ερευνητές αξιολόγησαν τον τρόπο με τον οποίο οι γάτες ανταποκρίθηκαν σε έναν ξένο που φώναζε το όνομά τους. Από τις πέντε ηχογραφήσεις που έπαιξαν για τη γάτα, μόνο η τέταρτη ήταν ο ιδιοκτήτης που έλεγε το όνομα της γάτας. Δέκα από τις 16 γάτες αντέδρασαν μόλις άκουσαν τον ιδιοκτήτη τους και κατά τα άλλα ήταν αδιάφορες.
Στη δεύτερη δοκιμή, οι ερευνητές έπαιξαν τον ιδιοκτήτη της γάτας να λέει την ίδια φράση πέντε φορές. Τέσσερις ηχογραφήσεις ήταν πανομοιότυπες, αλλά μία από αυτές έπαιζε τους ιδιοκτήτες να χρησιμοποιούν τη βρεφική τους φωνή. Η πλειονότητα των γατών αντέδρασε στην υψηλή φωνή του ιδιοκτήτη τους, γεγονός που σημαίνει ότι μπορούν να ακούσουν τη διαφορά.
Στην τελευταία δοκιμή χρησιμοποιήθηκαν μόνο φωνές ξένων. Μίλησαν την ίδια φράση πέντε φορές, αλλά χρησιμοποίησαν τη βρεφική τους φωνή σε μία από τις ηχογραφήσεις. Αυτή τη φορά, 11 από τα 16 από αυτά δεν κατέγραψαν σημαντική συμπεριφορική αντίδραση στη βρεφική φωνή του ξένου.
Με βάση τα ευρήματά τους, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι γάτες μπορούν συνήθως να διακρίνουν πότε ο ιδιοκτήτης τους (και μόνο ο ιδιοκτήτης τους) τους μιλάει. Ωστόσο, όλες οι γάτες που συμμετείχαν στη μελέτη ήταν οικόσιτες γάτες. Αυτό μπορεί να επηρέασε το γιατί οι γάτες δεν αντέδρασαν στις άγνωστες φωνές, καθώς συνήθως δεν εκτίθενται σε άγνωστους ανθρώπους.
