Η ζωή στον σύγχρονο κόσμο είναι γεμάτη προκλήσεις και αντιξοότητες, και για ορισμένους ανθρώπους, η λύση σε αυτά τα προβλήματα μπορεί να είναι απομόνωση. Ένας πρώην εκατομμυριούχος αποφάσισε να ακολουθήσει αυτή την πορεία και μετακόμισε σε ένα έρημο νησί. Για περισσότερα από 25 χρόνια ζει εκεί μόνος με τα σκυλιά του, μακριά από τον έντονο ρυθμό της καθημερινότητας και της τεχνολογίας. Η ζωή του σε αυτό το νησί είναι μια ζωή απλή, μερικές φορές σκληρή, αλλά για αυτόν, αυτή είναι η επιλογή του και η ζωή που επιθυμεί να ζήσει.
Η ολιγαρκής ζωή μπορεί να σώσει τον πλανήτη
Το να ζεις με λιγότερα είναι ένας καλός τρόπος για να βοηθήσεις τον πλανήτη. Τον λένε Ντέιβιντ και άφησε την άνετη ζωή του για να βρεθεί σε ένα έρημο νησί συνοδευόμενος από τα σκυλιά του
Άφησε τα πάντα για να ζήσει σε ένα νησί
Ο David Grasian πιστεύει ότι τίποτα δεν χάνεται στη ζωή, και σε ηλικία λίγο κάτω των 80 ετών, η ευτυχία του ξεπερνά κατά πολύ αυτό που χάνεται. Η μόνη του συντροφιά είναι ο σκύλος του. Αισθάνεται πιο αυτάρκης τώρα απ’ ό,τι όταν είχε πολλά υπάρχοντα.
Πολλοί άνθρωποι ονειρεύονται να βρουν τον παράδεισο σε ένα απομακρυσμένο τροπικό νησί και να ξεφύγουν από τη ζωή που έχουν ζήσει, αλλά μόνο λίγοι καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο David Grasin, ο οποίος πριν από 30 χρόνια (και πλέον) βρήκε την ιδανική του ζωή σε ένα ερημικό θερμικό νησί στις ακτές της Αυστραλίας και στη συνέχεια πέταξε μια μαύρη πέτρα…
Από το ζενίθ στο ναδίρ με το χρηματιστηριακό κραχ του 1987
Το χρηματιστήριο κατέρρευσε. Οι εταιρείες σε όλο τον κόσμο έχαναν ραγδαία την αξία τους και όλοι έσπευσαν να πουλήσουν τις μετοχές τους. Η εταιρεία του Grassin επίσης απαξιώθηκε μέσα σε λίγες μέρες. Αλλά την ημέρα που σταμάτησε να είναι δισεκατομμυριούχος, η ψυχολογία του δεν ήταν στα καλύτερά της. Ένιωσα σαν τελείως χαμένος, παρόλο που η καταστροφή δεν ήταν δικό μου λάθος. Ένιωθα σαν αποτυχημένος, παρόλο που δεν μπορούσα να το σταματήσω”. Με την πάροδο του χρόνου, ο Grasin άρχισε σταδιακά να χάνει τα πάντα. Η γυναίκα και τα παιδιά του τον είχαν εγκαταλείψει, έμεινε χωρίς βιοπορισμό και δεν ήξερε τι να κάνει.
Στις 11 Νοεμβρίου 1991, η τράπεζα ξεκίνησε τις διαδικασίες για να του πάρει το σπίτι. Εκείνο το πρωί παρακάλεσε το προσωπικό του υποκαταστήματος της τράπεζας να του επιτρέψει να πληρώσει σε μικρότερες δόσεις, αλλά μάταια. Ο Grasin λέει ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στη δουλειά του ως σύμβουλος επιχειρήσεων, αλλά δεν ήθελε να διακινδυνεύσει την ψυχική του υγεία. Τότε ήταν που γνώρισε μια άλλη γυναίκα που είχε την νέα ιδέα.
Η ιδέα της απόδρασης σε εξωτικό νησί
Όταν ο νέος του συνεργάτης του πρότεινε να “δραπετεύσει” από τη σκληρή πραγματικότητα και να ζήσει σε ένα απομονωμένο μέρος, ο Γκράσιν δεν άργησε να αναλάβει δράση. Έχοντας μεγαλώσει δίπλα στη θάλασσα, ήξερε ότι οι δεξιότητες επιβίωσης σε ένα απομακρυσμένο νησί θα τον βοηθούσαν. Ήξερε ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα, και η ιδέα να ζήσει στα απαραίτητα τον γοήτευε. Αλλά χρειαζόταν κεφάλαια για να το κάνει. Έτσι αποφάσισε να βρει επενδυτές που θα μπορούσαν να χτίσουν και να χρηματοδοτήσουν ένα θέρετρο στο νησί. Στη συνέχεια θα έχτιζε ένα θέρετρο στο νησί, όπου θα ζούσε ο ίδιος και θα έκανε διακοπές με τουρίστες. Φυσικά, ο Grassin δεν τον ένοιαζε αν έρχονταν τουρίστες ή όχι, αρκεί να μπορούσε να βρει έναν τρόπο να φτάσει στο νησί όπου σκόπευε να ζήσει.
Οι επενδυτές βρήκαν ένα νησί που ονομαζόταν Recovery (στα ανοικτά των βόρειων ακτών της Αυστραλίας) και ταξίδεψαν με τον Grassin για να το εξερευνήσουν και να καταρτίσουν σχέδια για την κατασκευή ενός θέρετρου 16 δωματίων. Ο Grassin πέρασε την πρώτη του μέρα στο νησί ψαρεύοντας και τρέχοντας σαν παιδί, ανακαλύπτοντας την ομορφιά της ζωής. Στη συνέχεια αποφάσισε ότι ήθελε να ζήσει στο νησί. Με την επιστροφή του, οι επενδυτές συνέταξαν σχέδια και πήραν άδεια για να χτίσουν. Ωστόσο, οι ιθαγενείς των γύρω νησιών διαμαρτυρήθηκαν και το σχέδιο ακυρώθηκε. Ωστόσο, ο Grasin επέστρεψε στο νησί, το ένα τρίτο του οποίου θα του ανήκε μέσω της επενδυτικής εταιρείας, και εγκαταστάθηκε εκεί μόνιμα.
Η ζωή στην καλύβα και ο κροκόδειλος
Στο νησί, υπήρχε μια καλύβα στην παραλία από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην οποία κοιμόταν ο Γκλασίν. Αρχικά, οι ιθαγενείς ήταν εχθρικοί προς τον νέο τους γείτονα καθώς ήταν μέρος της ομάδας που θεωρούσαν ότι προσπάθησε να καταλάβει τη γη τους, αλλά σήμερα ο Γκλασίν λέει ότι είναι πιο ανεκτικοί απέναντί του και ζουν μαζί ειρηνικά. Λέει ότι όταν πεθάνει, σκοπεύει να τους «επιστρέψει» το νησί τους.
Πολλές διασημότητες έχουν επισκεφθεί το νησί του καθώς έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη. Ο Γκλασίν έχει εμφανισθεί σε δεκάδες ντοκιμαντέρ καθώς και σε διαδικτυακά βίντεο και έχει γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο. Ο Ράσελ Κρόου σταμάτησε να τον επισκεφτεί όταν ταξίδευε για τον μήνα του μέλιτος και ο Γκλασίν τον περιέγραψε ως «έναν υπέροχο άνθρωπο, έναν πραγματικά ωραίο τύπο».
Αντιμέτωπος με έξωση και η ζωή ως ναυαγός
Όταν ο άλλος μεγαλομέτοχος της εταιρείας που είναι ιδιοκτήτρια του νησιού αποφάσισε πως ήθελε να πουλήσει το δικό του 1/3 των μετοχών και προσπάθησε να διώξει τον Γκλασίν από εκεί, η υπόθεση έφθασε στο Δικαστήριο. Ο δικαστής έκρινε ότι ο Γκλασίν ζούσε στην πραγματικότητα στο νησί παράνομα καθώς το συμβόλαιο που υπέγραψε (με το οποίο είχε αποκτήσει το 1/3) ανέφερε ότι η εταιρεία του έπρεπε να κατασκευάσει το μικρό θέρετρο στο νησί, κάτι που δεν συνέβη ποτέ. Ως εκ τούτου, τον διέταξαν να φύγει από το νησί, αλλά εκείνος έμεινε εκεί και πάλεψε για τον τόπο που αγαπούσε. Ακόμη και σήμερα ο πρώην επιχειρηματίας ζει στο Restoration Island και εξακολουθεί να απολαμβάνει τη ζωή ως ναυαγός, απαλλαγμένος από τα άγχη της σύγχρονης ζωής και βασιζόμενος αποκλειστικά σε όσα του παρέχει η μητέρα φύση.
«Το να είσαι μόνος δεν είναι εύκολο, αλλά να έχεις ένα σκύλο τριγύρω, τουλάχιστον μπορείς να του μιλήσεις. Δεν ανταποκρίνεται πολύ, αλλά είναι καλό, είναι πολύ διασκεδαστικό».
