Τα τζιτζίκια είναι φτερωτά έντομα που παράγουν ένα δυνατό βουητό που ακούγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού και ζουν σε όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική. Τα ετήσια τζιτζίκια εμφανίζονται κάθε χρόνο στα τέλη Ιουνίου έως τον Αύγουστο. Τα περιοδικά τζιτζίκια, που απαντώνται μόνο σε μέρη της Βόρειας Αμερικής, εμφανίζονται από τα τέλη Απριλίου έως τις αρχές Μαΐου σε έναν κύκλο που διαρκεί 13 ή 17 χρόνια, ανάλογα με το είδος.
Πώς μοιάζουν τα τζιτζίκια;
Υπάρχουν περίπου 3.400 είδη τζιτζικιών, εκ των οποίων επτά είναι περιοδικά τζιτζίκια (τρία είδη τζιτζικιών 17 ετών και τέσσερα είδη τζιτζικιών 13 ετών), σύμφωνα με το Scientific American. Όλα τα τζιτζίκια έχουν μεγάλα, διογκωμένα μάτια- αυτά είναι συνήθως μαύρα ή πράσινα στα ετήσια τζιτζίκια και συνήθως είναι έντονα κόκκινα στα περιοδικά τζιτζίκια (αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις, τα μάτια των περιοδικών τζιτζικιών μπορεί να είναι λευκά, μπλε, κίτρινα ή ακόμη και πολύχρωμα).
Το σώμα των ετήσιων τζιτζικιών μπορεί να είναι συμπαγές ή με σχέδια σε αποχρώσεις του μαύρου, του καφέ και του πράσινου, και έχουν μήκος περίπου 44 χιλιοστά κατά μέσο όρο, σύμφωνα με το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Ράλεϊ. Τα σώματα των περιοδικών τζιτζικιών έχουν βαθύ μαύρο χρώμα και είναι λίγο μικρότερα από εκείνα των ετήσιων τζιτζικιών, με μήκος περίπου 19 έως 32 χιλιοστά. Τα φτερά των τζιτζικιών έχουν φλέβες και είναι διαφανή, ενώ οι σκουρότερες φλέβες κοντά στις άκρες των φτερών σε ορισμένα είδη σχηματίζουν το σχήμα ενός “W”. Δεν μπορούν να δαγκώσουν. Τα ενήλικα θηλυκά έχουν έναν αιχμηρό ωοθέτη, ένα όργανο που μοιάζει με γραφίδα για την ωοτοκία, και τα αρσενικά έχουν ραβδωτά κύμβαλα – δομές εξωσκελετού από εναλλασσόμενες σκληρές και εύκαμπτες μεμβράνες – στο πρώτο κοιλιακό τμήμα. Όταν τα αρσενικά διαστέλλουν και συστέλλουν γρήγορα τα όργανα που μοιάζουν με κύμβαλα, η δόνηση παράγει το χαρακτηριστικό καλοκαιρινό τραγούδι του τζιτζικιού.
Ως νεαρά ή νύμφες, τα τζιτζίκια είναι λευκά και μοιάζουν με μυρμήγκια ή τερμίτες. Αναπτύσσονται υπόγεια. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου σταδίου, οι νύμφες βγαίνουν από τα λαγούμια τους. Αυτό το υπέργειο στάδιο νύμφης είναι χωρίς φτερά, με ανοιχτό καφέ εξωσκελετό και μεγάλα μπροστινά άκρα που χρησιμοποιεί για να αγκιστρωθεί σε δέντρα, φυτά ή ψηλά χόρτα, προετοιμάζοντας την ενήλικη μορφή του.
Όταν τα ενήλικα άτομα βγαίνουν από τον εξωσκελετό της νύμφης, το σώμα τους είναι μαλακό και λευκό, αλλά τις επόμενες ώρες τα φτερά τους ξεδιπλώνονται και ο εξωσκελετός των ενηλίκων σκληραίνει και σκουραίνει – είναι γνωστά ως τενεκεδένια ενήλικα άτομα κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής φάσης, ενώ το σώμα τους είναι ακόμη μαλακό, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ (UConn) στο Στάμφορντ. Χρειάζονται περίπου τέσσερις έως έξι ημέρες για να σκληρύνει εντελώς ο εξωσκελετός τους.
Πώς αναπαράγονται τα τζιτζίκια;
Αυτός ο δυνατός ήχος που παράγουν τα τζιτζίκια είναι μια έκκληση ζευγαρώματος. Τα αρσενικά τζιτζίκια τραγουδούν μαζί σε χορωδίες και το τραγούδι προσελκύει τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά που συγκεντρώνονται για να ζευγαρώσουν. Μετά το ζευγάρωμα, τα αρσενικά πεθαίνουν και τα θηλυκά αρχίζουν να γεννούν τα αυγά τους – περίπου 20 κάθε φορά – τα οποία εισάγουν σε σχισμές στα κλαδιά των δέντρων με τους ωοθέτες τους.
Τα αυγά εκκολάπτονται μέσα σε έξι έως 10 εβδομάδες και οι νύμφες πέφτουν από τα κλαδιά στο έδαφος, σκάβουν στο έδαφος και απορροφούν θρεπτικά συστατικά από τις ρίζες των φυτών.
Ποιες είναι οι συνήθειες των τζιτζικιών;
Τα τζιτζίκια περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους υπόγεια ως νύμφες, ακολουθούμενα από μια σύντομη ενηλικίωση – που διαρκεί περίπου δύο έως έξι εβδομάδες – πάνω από το έδαφος, συνήθως σε δέντρα κοντά στις τοποθεσίες όπου αναδύονται, σύμφωνα με το Μουσείο Ζωολογίας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Για τα ετήσια τζιτζίκια, αυτό το υπόγειο στάδιο διαρκεί δύο έως πέντε χρόνια, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Texas A&M στο College Station. Αλλά για τα περιοδικά τζιτζίκια, θα περάσουν 13 ή 17 χρόνια πριν οι νύμφες ξαναδούν το φως του ήλιου. Οι νύμφες των περιοδικών τζιτζικιών τυπικά αναδύονται μόλις οι θερμοκρασίες του εδάφους φτάσουν περίπου τους 18 βαθμούς Κελσίου σε βάθος 31 έως 46 εκατοστά.
Όταν αναδύονται τα περιοδικά τζιτζίκια, όλες οι νύμφες σε μια δεδομένη τοποθεσία εμφανίζονται περίπου την ίδια στιγμή, συν ή πλην λίγων εβδομάδων, και έως και 1,5 εκατομμύριο έντομα μπορεί να συγκεντρωθούν σε ένα μόνο στρέμμα. Μια ομάδα περιοδικών τζιτζικιών που εμφανίζονται στον ίδιο κύκλο ονομάζεται γόνος. Οι γόνοι ταξινομούνται με ρωμαϊκούς αριθμούς που αντιπροσωπεύουν κάθε ομάδα, και κάποτε υπήρχαν 30 αναγνωρισμένοι γόνοι κατανεμημένοι στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως με την πάροδο του χρόνου, οι επιστήμονες ενοποίησαν κάποιες γόνους και άλλες γόνους εξαφανίστηκαν λόγω του κατακερματισμού των ενδιαιτημάτων και της ανθρώπινης ανάπτυξης- σήμερα, υπάρχουν 12 ενεργές γόνους τζιτζικιών 17 ετών και τρεις γόνους 13 ετών.
Ο γόνος Χ, γνωστός και ως Μεγάλος Ανατολικός Γόνος, είναι ο πιο ευρέως διαδεδομένος από τους περιοδικούς γόνους τζιτζικιών, που εμφανίζονται σε 15 πολιτείες από το Ιλινόις έως τη Νέα Υόρκη, τόσο βόρεια όσο το Μίσιγκαν και τόσο νότια όσο η Τζόρτζια. Η τελευταία εμφάνισή τους ήταν το 2021 και δεν θα ξαναεμφανιστούν μέχρι το 2038, αναφέρει το Cicada Mania.
Τι τρώνε τα τζιτζίκια;
Τα τζιτζίκια είναι αληθινά ζωύφια (της τάξης Hempitera), που σημαίνει ότι έχουν στοματικά μέρη που χρησιμοποιούν για να τρυπούν τα φυτά και να ρουφάνε το υγρό που υπάρχει μέσα τους, σύμφωνα με το Υπουργείο Προστασίας του Μιζούρι. Οι νύμφες καταναλώνουν υγρά στις ρίζες, ενώ τα ενήλικα τρώνε υγρά στα κλαδιά.
Αν και τα τζιτζίκια μερικές φορές λανθασμένα αποκαλούνται ακρίδες, δεν ανήκουν στην τάξη των ακριδών και τα τζιτζίκια δεν τρώνε γεωργικά φυτά όπως οι ακρίδες, σύμφωνα με το Κολέγιο Τροφίμων, Γεωργικών και Περιβαλλοντικών Επιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο (OSU). Ωστόσο, τα θηλυκά τζιτζίκια μπορούν να προκαλέσουν ζημιές στα κλαδιά νεαρών ή νεοφυτεμένων δέντρων όταν γεννούν αυγά με τους αιχμηρούς ωοθέτες τους, και αυτό μπορεί να εμποδίσει την ικανότητα των δέντρων να φέρουν καρπούς.
Κινδυνεύουν τα τζιτζίκια;
Αν και κανένα είδος τζιτζικιού δεν κινδυνεύει με εξαφάνιση, μερικά είδη κινδυνεύουν, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Ο Κόκκινος Κατάλογος των Απειλούμενων Ειδών της οργάνωσης καταγράφει τα περιοδικά τζιτζίκια Magicicada cassini, Magicicada septendecim και Magicicada septendecula ως χαμηλού κινδύνου/σχεδόν απειλούμενα, καθώς τα ενδιαιτήματα αυτών των πληθυσμών είναι σοβαρά κατακερματισμένα και ο αριθμός των ώριμων ατόμων μειώνεται εδώ και δεκαετίες.
