Η τριχόπτωση, ιατρικά γνωστή ως αλωπεκία, είναι ένα κοινό δερματολογικό πρόβλημα στις γάτες. Η έκταση της τριχόπτωσης ποικίλλει ανάλογα με την αιτία και τη σοβαρότητα της πάθησης. Ορισμένες παθήσεις προκαλούν πλήρη τριχόπτωση, ενώ άλλες έχουν ως αποτέλεσμα μερική αλωπεκία. Ανάλογα με την υποκείμενη αιτία, το δέρμα που προσβάλλεται μπορεί να φαίνεται φυσιολογικό ή να μολύνεται ή να αλλάζει χρώμα. Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε για τις συνήθεις αιτίες της τριχόπτωσης στις γάτες και πώς μπορείτε να βοηθήσετε!
Υπάρχουν διάφορες αιτίες αλωπεκίας στις γάτες και η θεραπεία εξαρτάται τελικά από τη σωστή διάγνωση. Συχνά, η αλωπεκία στις γάτες συνοδεύεται από άλλα κλινικά συμπτώματα, όπως υπερβολικό ξύσιμο ή γενικευμένη δυσφορία.
Συγγενής έναντι επίκτητης τριχόπτωσης στις γάτες
Αν και υπάρχουν πολλές πιθανές αιτίες τριχόπτωσης στις γάτες, μπορούν να ταξινομηθούν σε 2 γενικούς τύπους: συγγενείς και επίκτητες. Η συγγενής τριχόπτωση στις γάτες είναι ένας τύπος αλωπεκίας που συνήθως υπάρχει κατά τη γέννηση ή εμφανίζεται λίγο μετά τη γέννηση. Προκαλείται από ένα γενετικό ελάττωμα που οδηγεί σε έλλειψη ανάπτυξης των τριχοθυλακίων.
Οι προσβεβλημένες γάτες συχνά γεννιούνται άτριχες ή αρχικά έχουν φυσιολογικό τρίχωμα αλλά τελικά, παρουσιάζουν τοπική τριχόπτωση η οποία στη συνέχεια εξελίσσεται σε γενικευμένη αλωπεκία. Η πάθηση αυτή είναι συνήθως κληρονομική, αλλά είναι δυνατόν οι γάτες που πάσχουν από την ασθένεια να μην τη μεταδώσουν στους απογόνους τους. Η Sphynx, μια ράτσα γάτας που είναι γνωστή για το ότι δεν έχει τρίχωμα, είναι γνωστό ότι φέρει το γονίδιο που ευθύνεται για τη συγγενή αλωπεκία.
Η επίκτητη αλωπεκία, από την άλλη πλευρά, είναι ένας τύπος τριχόπτωσης που αναπτύσσεται δευτερογενώς λόγω κάποιας υποκείμενης αιτίας. Μπορεί να είναι πλήρης ή μερική αλωπεκία, ανάλογα με την υγεία της γάτας ή το δερματικό πρόβλημα που την προκαλεί. Η περισσότερη επίκτητη αλωπεκία μπορεί να αντιμετωπιστεί, αλλά απαιτείται οριστική διάγνωση της υποκείμενης πάθησης.
Εξωτερικά παράσιτα
Όταν μια γάτα παρουσιάζει σημάδια τριχόπτωσης, η πρώτη πάθηση που πρέπει να αποκλειστεί είναι οι λοιμώξεις από εξωτερικά παράσιτα. Η παρουσία ψύλλων, κροτώνων ή ψειρών μπορεί να προκαλέσει σοβαρή φλεγμονή του δέρματος που οδηγεί σε ακραία δυσφορία και κνησμό (φαγούρα) στις γάτες. Μικροσκοπικά παράσιτα όπως τα ακάρεα σκάβουν κάτω από το δέρμα και ζουν στον θύλακα της τρίχας, προκαλώντας φλεγμονή και καταστροφή του θύλακα της τρίχας και όλων των ιστών που τον περιβάλλουν.
Η καταστροφή του θύλακα της τρίχας σε συνδυασμό με το υπερβολικό ξύσιμο προκαλεί τριχόπτωση στις γάτες που έχουν προσβληθεί από εξωτερικά παράσιτα. Συχνά ξεκινά ως τοπική αλωπεκία, αλλά αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί εύκολα να εξαπλωθεί και να εξελιχθεί σε γενικευμένη τριχόπτωση.
Οι περισσότερες περιπτώσεις αλωπεκίας που οφείλονται σε εξωτερικά παράσιτα ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία. Τα εμπορικά διαθέσιμα αντιπαρασιτικά φάρμακα μπορούν να σκοτώσουν και να προστατεύσουν τις γάτες από τα εξωτερικά παράσιτα για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Μόλις εξαλειφθεί η προσβολή από εξωτερικά παράσιτα, η φλεγμονή και η φαγούρα ελέγχονται και το τρίχωμα θα αρχίσει να ξαναβγαίνει.
Βακτηριακές και μυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος
Οι γάτες μπορούν να πάθουν δερματικές λοιμώξεις είτε από βακτηριακούς είτε από μυκητιασικούς μικροοργανισμούς. Οι δερματικές λοιμώξεις στις γάτες εμφανίζονται είτε ως μη επιπλεγμένες λοιμώξεις είτε ως δευτερογενείς σε πιθανό φλεγμονώδες ή αλλεργικό δερματικό πρόβλημα. Η αλωπεκία που προκαλείται από λοίμωξη εμφανίζεται όταν ένας βακτηριακός ή μυκητιασικός μικροοργανισμός διαπερνά τους προστατευτικούς φραγμούς του δέρματος και αναπτύσσεται μέσα στο επιφανειακό στρώμα του δέρματος. Αυτό καταστρέφει τους θύλακες των τριχών, οδηγώντας σε τριχόπτωση.
Οι σοβαρές βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος συχνά οδηγούν σε υγρή δερματίτιδα με φλεγμονή του δέρματος. Οι μυκητιασικές λοιμώξεις τείνουν να προκαλούν σοβαρή ξηρότητα σε συνδυασμό με φλεγμονή του δέρματος. Οι μη περίπλοκες λοιμώξεις αντιμετωπίζονται εύκολα με συστηματικά ή τοπικά αντιβακτηριακά και αντιμυκητιασικά. Για τις δευτερογενείς λοιμώξεις, η υποκείμενη πάθηση πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί για να λειτουργήσει η θεραπεία.
Αλλεργική δερματίτιδα
Μια άλλη συχνή αιτία τριχόπτωσης στις γάτες είναι η αλλεργική δερματίτιδα. Πολλές αλλεργικές αντιδράσεις στις γάτες οφείλονται σε τροφικές αλλεργίες, αλλά και περιβαλλοντικές αιτίες είναι επίσης συχνές. Οι αλλεργικές αντιδράσεις συμβαίνουν όταν ένα συγκεκριμένο αλλεργιογόνο, συστατικό τροφής ή άλλο, αναγνωρίζεται από τον οργανισμό της γάτας ως κάτι ξένο και το ανοσοποιητικό σύστημα αναπτύσσει αντίδραση εναντίον του.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα φλεγμονώδεις διεργασίες στο εσωτερικό του σώματος της γάτας, οι οποίες τις περισσότερες φορές εκδηλώνονται στο δέρμα. Αυτό οδηγεί σε έντονη φαγούρα και θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα του δέρματος, καθιστώντας το επιρρεπές σε δευτερογενείς λοιμώξεις. Αυτές οι αλλαγές κατά μήκος του δέρματος οδηγεί τελικά σε τριχόπτωση, η οποία συχνά ξεκινά ως κατά τόπους φαλάκρα, αλλά εξελίσσεται σε πλήρη τριχόπτωση αν δεν αντιμετωπιστεί ανάλογα.
Η θεραπεία της αλωπεκίας που προκαλείται από αλλεργία μπορεί να είναι δύσκολη. Οι αλλεργικές και φλεγμονώδεις διεργασίες μπορούν να ελεγχθούν με φάρμακα όπως τα αντιισταμινικά ή τα κορτικοστεροειδή, ενώ οι δευτερογενείς λοιμώξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με αντιβακτηριακά ή/και αντιμυκητιασικά φάρμακα. Αυτές οι θεραπείες, ωστόσο, ελέγχουν μόνο τα συμπτώματα που σχετίζονται με την πάθηση. Ο προσδιορισμός του ακριβούς αλλεργιογόνου που πυροδοτεί την αντίδραση είναι σημαντικός για τη μακροπρόθεσμη διαχείριση της πάθησης.
Ορμονικές ανισορροπίες
Ορισμένες ορμόνες, όπως ο θυρεοειδής ή η κορτιζόλη, επηρεάζουν ένα ευρύ φάσμα κυττάρων στο σώμα μιας γάτας. Οποιαδήποτε ανισορροπία σε αυτές τις ορμόνες προκαλεί πλήθος συμπτωμάτων που επηρεάζουν διάφορα συστήματα οργάνων, συχνά συμπεριλαμβανομένης της τριχόπτωσης. Η αλωπεκία που σχετίζεται με ορμονική ανισορροπία είναι συχνά συμμετρική και γενικευμένη. Οι περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν φλεγμονή του δέρματος, εκτός εάν έχουν ξεκινήσει δευτερογενείς λοιμώξεις.
Η θεραπεία θα βασιστεί στην επίλυση της υποκείμενης ορμονικής κατάστασης. Τα μη φυσιολογικά επίπεδα κορτιζόλης, όπως η νόσος Cushing ή η νόσος Addison, μπορούν να αντιμετωπιστούν ιατρικά. Ο υποθυρεοειδισμός, αν και σπάνιος στις γάτες, μπορεί να αντιμετωπιστεί με την παροχή εξωγενούς πηγής θυρεοειδικής ορμόνης. Ο υπερθυρεοειδισμός, μια σχετικά συχνή ορμονική πάθηση στις ηλικιωμένες γάτες, μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με φάρμακα από το στόμα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Η υποχώρηση των κλινικών συμπτωμάτων, ιδίως της αλωπεκίας, έρχεται συχνά λίγες εβδομάδες μετά τον έλεγχο των επιπέδων των ορμονών. Οποιαδήποτε δευτερογενής λοίμωξη μπορεί να αντιμετωπιστεί με τοπικά ή από του στόματος αντιβιοτικά.
Άγχος και τριχόπτωση που προκαλείται από το στρες στις γάτες
Οι γάτες είναι πολύ ευαίσθητα πλάσματα και αγχώνονται εύκολα. Ακόμη και η παραμικρή αλλαγή στο περιβάλλον τους μπορεί να προκαλέσει στρες στις γάτες που μπορεί να οδηγήσει σε σωματικές αλλαγές. Εάν οι γάτες εκτίθενται σε έναν συγκεκριμένο στρεσογόνο παράγοντα για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, μπορεί να αναπτύξουν ορισμένες ψυχαναγκαστικές συνήθειες που συχνά επηρεάζουν την κατάσταση της υγείας τους.
Η ψυχογενής αλωπεκία, μια καλά τεκμηριωμένη κατάσταση στις γάτες, είναι μια κατάσταση τριχόπτωσης που οφείλεται στην υπερβολική περιποίηση. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν μια γάτα είναι στρεσαρισμένη ή πολύ ανήσυχη, με αποτέλεσμα να γλείφει εμμονικά διάφορα μέρη του σώματός της με αποτέλεσμα την ενδεχόμενη απώλεια τριχών. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η τριχόπτωση είναι εντοπισμένη και περιορίζεται μόνο σε περιοχές όπου η γάτα μπορεί να φτάσει με τη γλώσσα της.
Μπορεί να εμφανιστεί δευτερογενής φλεγμονή και μόλυνση λόγω της συνεχούς τριβής που προκαλείται από το συνεχές γλείψιμο. Η θεραπεία και η αντιμετώπιση απαιτούν τον κατάλληλο εντοπισμό του στρεσογόνου παράγοντα που προκαλεί το άγχος της γάτας.
